Fragile [COMPLETED]

Fragile 56

Fragile 56

“It’s not what you think it is”

May sumilay na kaunting ngiti sa mga labi ni Dash na agad nitong pinigilan gamit ang pagkagat sa ibabang labi nito. Hindi ko rin maiwasang hindi mapangiti. Gosh! I’m so shallow.

Nakita ko lang ang pagngiti nito ay napapangit na rin ako. I’m starting to love and hate the new me now.

“Upo na tayo?”

Hawak pa rin ako sa beywang ay iginiya na ako ni Dash sa bakanteng upuan. He didn’t let go of my waist not until I settled down. Naupo na rin ito sa katabi kong upuan. Hindi ako nakunento sa lapit namin ay sinubukan kong hilahin ang upuan nito palapit pa sa akin. But he’s already sitting on the chair kaya hindi ko iyon nahila. Agad din namang nakuha ni Dash ang gusto ko at ito na ang naglapit sa mga upuan namin.

Sa sobrang lapit nito ay magkadikit na ang aking mga braso. Tiningnan ko si Dash sa mukha. Who would have thought that I would met my old friend this way? It seems like nothing’s changed. No awkwardness.

“Princess, listen to the professor” pukaw nito

Napahiwalay ang tingin ko sa kanya at napatingin sa unahan. Nandoon na ang professor at nagsimula nang magturo. Hindi ko alam kung gaano katagal ang titig ko kay Dash na hindi ko namalayan dumating na pala ang professor.

“It’s boring”

“Okay. Do what you want” he whispered

I bit my lower lip when he said that. Do what you want pala ha?

Tumayo ako mula sa pagkakaupo. Napatigil sa pagsasalita ang professor. Si Dash naman ay napatingala sa akin.

“Yes, Ms. Santos?”

Binalewala ko ang tanong ng professor. Naglakad ako ng kaunti papunta sa harapan ni Dash.

“What’s wrong?”

“I’m sleepy”

Napakunot ito ng noo saglit bago hinawakan ang palapulsuhan ko at marahang hinila papunta sa kanya. I was standing between his thighs when he pulled me down so I could sit on his lap.

Pinaikot ko naman ang mg braso ko sa balikat nito at isinubsob ang mukha sa leeg nito. I’m not sleepy not until I smelled his scent. Napahikab ako. Ang isang kamay ni Dash ay nasa likod ko to support my weight habang ang isa nitong kamay ay may hawak na ballpen, taking notes. Tss still a nerd.

“Please continue, sir” narinig ko pang sabi niya

I wonder if the professors here know that this nerd is the school owner. Or does everyone knew at kami lang ng mga kaibigan ko ang hindi?

We didn’t care who’s who. All we cared was our status and making sure the students were afraid of us.

Bigla kong naalala si Therese. Kung noon pangalan pa lang nito ay naiirita na ako, ngayon wala na akong naramdaman. Galit man, awa o pandidiri kagaya ng naramdaman ko sa kanya noon. What I feel is she’s just someone…not a friend, not a family, and not a stranger too.

I closed my eyes. I should stop thinking.

Para akong pinaghehele sa pagtaas baba ng dibdib ni Dash. Idagdag pa ang mabangong amoy nito. Hindi nagtagal ay ay hinila na ako ng antok.

Magaang haplos sa buhok ko ang nagpagising sa akin. Ang leeg ni Dash ang una kong nakita pagkabukas ko ng aking mata.

Nag-angat na din ako ng tingin. Wala ng ibang tao sa room kung hindi kami lang dalawa. Kung ano ang posisyon ko kanina ay iyon pa rin ngayon.

“Hindi ka na inaantok?” malambing nitong tanong sa akin

Umiling ako.

“How long did I slept?”

“45 minutes”

Sabay kaming lumabas ni Dash sa room. Magkahawak ang aing kamay na tinungo ang cafeteria para bumuli ng pagkain. He insisted na siya nalang daw ang bumili para hindi na ako mahirapan pang pumunta doon pero nagpupumilit din akong sumama sa kanya.

I won’t give a chance at those girls na makalapit kay Dash. I’m possessive of what is mine

“What do you want to eat?” tanong nito

“Lemonade and clubhouse sandwich?”

“That’s it?”

“Iyon lang muna”

Tumango siya at sinabi sa tindera ang order ko. Habang naghihintay sa order naming ay may lumapit na babae kay Dash.

Agad kong sinamaan ng tingin ang babae na hindi ako pinansin.

“Owen, magkikita ba tayo later?”

Napakunot ako ng noo sa narinig. Who the fvck is she?!