Fragile [COMPLETED]

Fragile 4*

Fragile 4

Morning came, maraming papel na nagkalat sa campus. Laman doon ang mga larawang nakuha ko mula sa diary ni Therese.

Raff Cartanega,

I saw you today. Still handsome, my heart beat fast when our eyes met. Alam ko na sobrang layo ng agwat natin. Sikat ka, maraming nagkakagusto sa’yo at matalino habang ako ay pangit, walang kaibigan at bobo. Hanggang sa malayo nalang kita matingnan. I can’t get near you. You are near, yet so far. I like you so much.

-Therese Jacinto

Raffy Cartanega,

It’s been six months since I first saw you, but my feelings are still the same. I still like you, and you are still far. I saw you today with Daenah, and I was jealous. Pero wala akong magagawa… hindi mo ako kilala, hindi mo alam ang naramdaman ko para sa’yo.

By the way, I just want to say I like-love you. Take care.

Love,

Therese Jacinto.

Raffy Cartanega,

I love you and I want to marry you. You are the man for me. I feel that, but you still don’t know me. I put my letters in your locker, hoping for your response. I’m being a stalker here now. Sorry.

Love,

Therese Jacinto

Marami pang mga sulat Si Therese na nagpapahayag ng damdamin nito para kay Raffy. Marami ang natawa habang binabasa ang mga sinusulat ni Therese. Pati ang mga kaibigan ko ay natawa na rin.

“Daenah!” nanatili ang mga ngiti ko sa labing nilingon ko ang kaibigan ni Therese na si Evelyn. Sa likod nito ay si Therese, basa ang mukha sa kakaiyak. Pulang-pula din ang mukha nito.

“Yes?”

“How dare you?!”

“How dare I? Why? " Mangmaangan kong tanong.

“You did this, don’t deny it.”

“Did what?” I smirked.

“Bitch!”

“I’m sorry, did you just call yourself that?” Akmang susugurin ako ni Evelyn nang mahawakan ito sa braso ni Theia at Hailee.

“Nah uh uh, biatch.”

"You,” tinuro ko si Evelyn, “and you,” turo ko kay Therese, “are no match for me.” I winked.

“Let’s go girls!” si Penny. “Nagiging boring na.”

Lahat ng estudyante doon ay nakatingin lang sa amin na papaalis sa kumpol ng mga tao. We just started, may susunod pa. Marami pa.

For days, usap-usapan ang kahihiyan ni Therese at sa mga araw na iyon hindi ito pumasok kaya hindi namin nagawa ang sumunod na pasabog.

Nasa canteen kami ngayong magkakaibigan nagtawanan kung paano namin nabully ang kinaiinisang babae ni Elowyn na kahapon lang nila binuhusan ng tubig na may linta sa c.r. The girl flirted at Elowyn’s boyfriend, she deserves what she got.

Nasa kalagitnaan kamimng pagtawa nang may lumapit na estudyante, nakayuko at nanginginig.

“E-excuse me p-po…” sabay kaming magkakaibigan na napalingon dito pero walang nagsalita. Isa-isang nagsitaasan ang aming mga kilay.

“Pinapatawag po si Miss Daenah sa dean’s office.”

“Owww...” sabay na sabi nila Theia at Penny.

“This is the first time, bitch. What did you do?” Natatawang tanong ni Saniyah.

“I don’t know, bitch. I am a good student. I never break any school rules,” painosenteng sabi ko. I even pouted.

Nagtawanan sila.

“Yeah, you are a good student.” Si Hailee, “You,” tinuro nito ang babaeng nakayuko. “You just made that up, didn’t you?”

“You want to be on our list?” dagdag ni Saniyah.

“H-hindi p-po,” mabilis itong umiling kaya napatawa ulit kami. She’s scared. They are scared. They should be. “Nautusan lang po ako ni Mr. Cuando,” tukoy nito sa dean nila.

“Bitches, stop,” natatawang iling ko. “You scared her.” I gave the girl a wink, “I am a good student, so I’ll be on my way to paradise.” I smirked as I stood up from my chair.

“We will just back you up, Daenah!” Theia waved at me. I waved back.

“Take good care, bitch!” Hailee, Saniyah, Penny and Elowyn gave me a kiss on the cheeks.

Nagmamadaling umalis ang nanginginig na babae sa kanilang pwesto. Ako naman ay naglalakad papuntang dean’s office. Mabagal lang ang aking lakad, hindi ako nagmamadali. Bakit ko kailangan magmadali kung ang dean ang may kailangan sa’kin? Mag-antay siya.

‘Don’t run. Don’t panic even if you are late. Since you are late, then just be late.’ That is my motto.

And I’m living for it since my queen died.

It took me thirty minutes instead of fifteen minutes to arrive at the dean’s office. Wala akong pawis kahit katiting dahil hindi naman ako tumakbo. I walked slowly and gracefully.

Hindi na rin ako kumatok sa pintuan. Marahas kong binuksan ang pintuan ng office. Dalawang pares ng mga mata ang napabaling sa’kin. Tumaas lang ang dalawa kong kilay.

Nakita ko si Mr. Cuando na nakaupo sa sofa imbes na sa swivel chair nito. Ang isa namang nandoon ay nakatayo sa malaking bintana at nakapamulsa. Para itong hari sa loob ng opisina pero isang malaking hindi.

Bakit?

Ang nerd ang nakatayo doon. Feeling gwapo, feeling hari nakatingin sa kanya.

“Did you call me here?” baling kong tanong kay Mr. Cuando.

Tumango lang ito. Ang nerd naman ay lumapit sa harap ng mesa ni Mr. Cuando at umupo sa isa sa dalawang upuan doon.

Tumayo si Mr. Cuando at lumapit sa lamesa nito.

“Have a seat, Ms. Santos,” itinuro nito ang bakanteng upuan kaharap si nerd.

“No thank you. I don’t want to ruin my day.” Nanatili akong nakatayo at humalukipkip.

“Why?” nagtatakang tanong ni Mr. Cuando.

“He is a nerd, obviously. I don’t want to face his ugly face,” I rolled my eyes. Walang imik ang nerd na nakayuko lang

“Ms. Santos-“ hindi ko pinatapos si Mr. Cuando.

“No.”