Fragile [COMPLETED]

Fragile 63

Fragile 63

Natigil ang pagtanaw ko kay Dash na bumubili ng buko para sa aming dalawa nang tumunog ang cellphone ko. This is our last destination for this day dahil uuwi na kaming Manila mamaya. Tiningnan ko ang nagiingay kong cellphone. The call is from an unknown number. Nagdadalawang isip pa akong sagutin iyon pero sa huli sinagot ko na din. Nagbabakasakaling si Theia iyon, madalas kasi itong nagpapalit-palit ng phone. I don't know why.

"Who's this?" tanong ko

Walang sumagot sa kabilang linya. Tanging ingay lang na sa tingin ko ay mga makinang umaandar galing sa kabilang linya ang aking naririnig.

"Theia is this you?" I asked

Malalim na buntong hininga muna ang aking narinig bago may sumagot. Boses pa lang ay alam ko na kung sino iyon.

"A-anak..."

Fvck! Why is he calling me?

"M-mag-iingat ka... anak"

His voice is weak. Ramdam ko ang lamig at ang panghihina ng boses nito. At kahit ganon wala akong naramdamang awa. Ang tanging nasa isip ko lang ay tawagan ang mga pulis at isumbong ang pagtawag ni Vicente ngayon. I want to see him behind bars. That's the best way to watch him suffer slowly. Gusto kong mabaliw siya habang kaharap ang maduduming dingding ng kulungan habang inalala niya ang hirap at sakit na dinulot niya kay mama.

"I am not your daughter" I hissed

"Mag-iingat ka, a-ana-"

Before he could finish that word ay pinatay ko na ang tawag. I don't want to hear that word two times of his one call, I don't want to hear him say it kahit isang beses. Mas lalo lang madagdagan ang galit ko sa kanya.

"Who's was that?"

Napatalon ako sa aking kinuupuan. Mabilis akong napatingala kay Dash na ngayon ay mariin ang pagkatitig sa akin. Hawak nito sa magkabilang kamay ang dalawang buko na nabili.

"Vicente"

Nagdikit ang kilay nito. He placed the coconut on top of the table. Hindi nito pinutol ang tiningin sa akin habang naupo ito sa katabing upuan ko

"What did he say? How did he know your new number?"

"I don't know where he got my number" I answered and sip on my juice

"Anong sabi?" his face is still serious while looking at me

"Nothing. Not important"

"Daenah, tell me. Important or not... tell me please. We're talking about your father who's hiding from the police here."

Napatigil ako ng pagsipsip sa iniinom ko. Matalim kong tiningnan si Dash.

"He is not my father" madiin kong sabi

He sighed. Inabot ang kamay ko sa ibabaw ng mesa. Magaan ang pagkahawak nito sa kamay ko. His thumb lovingly caressed my knuckles. Ngayon ko lang na pansin na nakakuyom  na pala ang kamay ko.

"Tell me please... baby. What did he say?"

Bumalik ako sa pagsipsip sa buko bago ko siya sinagot.

"He said that I need to take care? I don't know why he said those, maybe he lose his mind"

Nasisiraan na siguro ito ng bait sa tagal nitong nagtatago sa mga pulis. Tumango lang si Dash pero kitang malalim itong napaisip sa sinabi ko. Kung hindi ko pa siya inayang umalis na ay hindi ito gagalaw. Seriously, Vicente really have the power to ruin a day kahit wala ito dito.

"Hey!" tawag ko kay Dash na tahimik lang na nagdadrive habang hawak ang kamay ko "Let your thoughts go. What Vicente said... they're just empty words. It's not serious"

"Hmm" tanging sagot nito

Napailing ako sa sagot ni Dash. Vicente will pay for ruining our day!

Hanggang sa nakarating kami sa bahay ay tahimik pa rin ito. Gayunpaman ay pinagbuksan ako nito ng pinto. Hawak ang kamay ko na tinungo namin ang aking kuwarto.

"Dash" I called him again pagkasara ko ng pinto

Niyakap ko ang kanyang leeg. Ibinaon ko din ang aking mukha sa kanyang leeg. Naramdaman ko ang pag-ikot ng mga kamay nito sa aking beywang. I let out a deep breath as a sign of relief.

"It's nothing. Don't think too much"

"I can't help it, baby. He's a criminal on the loose..." mahinang wika nito na tila baa yaw iparinig sa akin

"He can't hurt me, okay?" iningat ko ang aking mukha para magpantay an gaming mga mata. I want to let him see the assurance I'm confident "He won't... he can't hurt me"

"I won't let him, princess. I won't let anyone hurt you"