Fragile [COMPLETED]

Fragile 84

Fragile 84

Para akong tanga na nakangiti habang nakaupo sa couch ni Dash dito sa condo niya. He's still sleeping in our bedroom. Gusto ko mang manatili sa tabi niya at hinatayin itong gumising ay hindi pwede. Penny's coming over. May ibibigay daw itong chip para sa phone ko para malocate si Vicente. I don't how Penny's guy made it but I'm grateful.

Penny texted that she's already in the lobby at paakyat na. Bumalik ako saglit sa kuwarto upang halikan ang labi ni Dash na tulog pa rin hanggang ngayon. Dapat ako ang puyat sa aming dalawa pagkatapos kagabi pero kailangan ko ngang bumangon.

It was already four in the morning when we decide to stop. I'm sore but sated. Not that sated though because i still crave for him. I wrinkled my nose. Pagkatapos nito aalukin ko si Dash na magpakasal. Wala akong pakialam kung sa harap lang ng huwes. I just want him to be my husband. I can't think of myself without him as i grow old. I know he's the one for me.

Hinaplos ko ang buhok ni Dash. Gosh! He smell so fvcking good! I'm still starving.

"Later, baby" i whispered

Nang tumunog ang doorbell napaikot ako ng mata. I just told Penny not to use the doorbell dahil magigising si Dash! Kaya nga ako naghintay sa sala para mabuldan ko kaagad siya kapag nagtext na.

Maingat at nagmamadali kong tinungo ang pintuan. Sana lang ay hindi magising si Dash sa ingay ng doorbell.

"Didn't I say not to use the doorbell?!" I hissed the moment i opened the door

Parang humiwalay ang kaluluwa ko sa aking katawan nang makitang hindi si Penny ang napagbuksan ko. Ang nanlalalim nitong mga mata ay nakatitig sa akin. Ang nangangayat na katawan ay parang walang buhay na nakatayo sa harapan ko.

Imbes na matakot ay galit ang naramdaman ko. He's fvcking here at my doorstep!

"What are you doing here?!" I shouted

"Anak... sumama ka sa akin" my ngiti sa mga labi nito

"What?" I scoffed

"Anak, sumama ka sa akin. May surpresa ako sa'yo" He smiled like a creepy crazy man.

"Umalis ka!" Sigaw ko ulit

"Huwag kang maingay, anak. Marinig tayo ng nobyo mo. Hindi iyon papayag na sumama ka sa akin"

Nanlilisik ang mga mata kong tiningnan siya. He's not in his right mind.

"Hindi ako sasama sa'yo! Umalis ka na!"

"Pasensya na, anak pero dapat ipakita ko sa'yo ang surpresa ko para sa'yo"
  

Bumaba ang tingin nito sa kamay kaya napasunod ang tingin ko doon. My eyes widened when i saw what's on his hand. A white handkerchief and i fvcking know kung ano ang susunod nitong gagawin. Fvck! Napamura ako sa aking isipan. Baliw na talaga ang lalaking ito.

Nanginginig ang buo kong katawan na isinara ang pinto sa condo ni Dash. Fvck! How come he know our unit?!

"Fvck!" Mura ko

Ang akala ko ay makakatakas na ako ngunit naiharang pala nito nag kamay. Sa lakas ng pagkasara ko ng pinto at siguradong naipit ang kamay nito ay wala akong narinig na angal dito.

"Shit!" Muli kong mura

He's thin and he look weak but he is still strong. Isang tulak lang nito ay bumukas ang pinto. Napasalampak pa ako sa sahig dahil doon. Vicente towered over me and he look scary. He's deep eyes looked at me like I'm his prey.

Kinakabahang ibinuka ko ang aking bibig upang sumigaw nang maunahan niya ako. Nailagay na niya ang puting panyo sa aking ilong.

Naiiyak na itinulak ko si Vicente. Buong lakas kong binigyan siya ng suntok pero hindi ito natinag. I tried to kick him to but i slowly become dizzy. Kahit nanghihina na ay pilit ko paring humuwalay sa mahigpit nitong hawak. I tried to shout but it only came as a muffle.

"Dash!" Sigaw ko ngunit walang lumabas na boses. Ilang ulit kong sinigaw ang pangalan ni Dash.

Nag-uunahan nang lumabas din ang mga luha ko sa aking mga mata. Fvck! I feel so weak!

"Hindi kita sasaktan, anak. Pangako. Hindi ko magagawa iyon"

Fvck him! Damn him!

Bumigat ang talukap ng mga mata ko. Ang aking mga suntok ay parang wala ng lakas na tumama sa katawan nito.

Last thing i remembered was i fell on the floor and a 'hush' from the most evil person I ever knew.