Fragile [COMPLETED]

Fragile 60

Fragile 60

"What do you want to eat?"

Nakaupo ako ngayon sa mahogany highchair sa kusina ni Dash. He offered to cook for our dinner.

"I want lemon chicken"

"Lemon chicken it is!"

Nakatingin lang ako sa kanya habang abala ito sa paghahanda ng mg kakailanganin. I don't know anything about in the kitchen except getting cold water from the refrigerator. Mama tried to teach me once but I only made mess in the kitchen.

Tumayo ako para makita kung ano ang ginagawa ni Dash sa harap ng kaldero. Nang hindi ako makuntento ay lumapit ako sa kanya para mapanood iyon ng maayos.

"Careful, princess. tumatalsik ang mantika baka mapaso ka"

Sa sinabi niya ay hindi na ako lumapit pa. napabalik nalang ako sa kinauupuan kanina at naghihintay nalang kung kailan siya matatapos.

Dash chuckled when I retreat. Kumuha ito ng plato sa cabinet. Kinuha nito ang manok na niluluto nito.

"Is it done?" I asked in excitement

I missed his cooking very much. Nang inilapag nitoa ng manok sa counter ay excited akong umabot ng isa.

"It's not yet done, Daenah. I still need to make the lemon sauce"

I pouted. Akala ko pa naman tapos na siya. He chuckled again when he saw my pouting face. Natatawa itong lumapit sa akin at mariing hinalikan ang aking sintido.

"Still the same old Daenah who's excited to taste my dish"

"I'm hungry na kasi"

Seryoso itong bumalik sa pagluluto pagkatapos kong sabihin iyon. hindi rin nagtaggal ay natapos na si Dash sa pagluluto. Binigyan niya ako ng plato at tinidor.

"How was it?" he asked pagkatapos kong isubo nah isang piraso ng manok

I showed him my two thumbs up.

"Good!"

Humakbang si Dash papunta sa akin at pumwesto sa aking tabi. Naupo ito paharap sa akin, sa highchair na nasa aking tabi.

Kumuha ako ng isang pisarong manok at inilapit iyon sa bibig nito. Agad din naman iyong tinanggap ni Dash.

"It's good, right?"

Sa tuno ng pagtatanong ko parang ako ang nagluto doon. Napatawa si Dash pati na rin ako.

"It is good"

Pagkatapos naming kumain ay ito ang naghiugas ng aming pinagkainan. Nanonood lang din ako sa kanyang tabi ngayon habang binabanlawan ang mga platong tapos nang masabunan.

"Let's watch movie after this" yaya nito

Sa kuwarto niya kami nagdesisyong manood ng palabas imbes na sa sala. He wanted me to be comfortable while watching the movie.

Nakahiga ako sa dibdib ni Dash, nakatakip ang makapal nitong comforter hanggang beywang ko. We're watching Abraham Lincoln-Vampire hunter. Iyon ang pinili ko.

Sinusuklay ni Dash ang aking buhok gamit ang kanyang mga daliri habang nanonood kami. My arms are wrapped on his waist as he continued to comb my hair.

"Bakit hindi ka tumawag o sumulat sa akinpagkatapos ninyong umalis noon?" naitanong ko sa kanya ng biglaan

Napatigil ito saglit sa pagsuklay ng buhok ko ngunit bumalik kaagad. Nag-angat ako ng tingin sa kanya para makita ko ang mukha nito habang sinasagot ang aking tanong.

"I tried not to. Ayokong mamimiss kita araw-araw. Mababaliw ako. Though, I failed not missing you everyday. Every day in six years I missed you so bad. Hindi mo lang alam kung gaano kita gustong yakapin unang araw nakita kitang muli. But-"

"I've changed" putol ko sa sasabihin niya "I hated you. I'm sorry"

"I understand, princess. Changed or not I'm still gonna be at your side. I will never ever leave you again. Ever"

"Thank you"

Dinampian ko si Dash ng halik sa kanyang labi. I love the warmth of his lips against mine. Magkadikit ang aming mga ilong ng humiwalay ako.

Pumungay ang mga mata nito and one pull from him our lips met once again. This time it's not a simple kiss. This time it is a passionate kiss. My mouth opened when he poked his tongue to invade mine.

Napahawak ako sa kanyang balikat habang tinutugon ang halik nito. He sucked my lower lip before parting our lips together.

"I missed you so much, Daenah"

"I missed you too, Green"

And again we shared one hot kiss. Mahigpit ang yakap ko sa kanya na tila ba takot akong mawala siya. Takot na isang panaginip lang pala ang lahat ng ito at sa pagsilat ko ay wala na siya.

"Please don't leave me..." I pleaded in whisper

"I won't, baby. Can you do the same?"

Mahina akong napatango. I can't leave him.

"I won't... I promise"