FİNAL OLDU!!!!
Umuda sarılmış kalplerin hikayesi...
Karanlık bir yolda el ele ışığa doğru yürümenin, umudun hikayesi...
Yaralı genç bir kızın avucundaki yıldızlarla karanlıkta kalmış sevdiği adamın kalbini aydınlatmaya çalışmasının hikayesi...
Bir...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Yeni Türkü - Umut Şenay- Sev Kardeşim
52. Bölüm: "Kalbimizdeki Gülücükler"
"Didem ben ölmekten korkmadım hiçbir zaman. Ben sana bir kere bile sarılamadan ölmekten korktum."
Eymen'in yaptığı bu itiraf daha önce söylediği bütün sözlerin hissettirdiğinden daha çok şey hissettirirken o çoktan uykuya dalmıştı bile. Saatlerdir hatta günlerdir tuttuğum gözyaşlarım bana ihanet ederek Eymen'in iki cümlesiyle yanaklarımdan süzülürken kafamı eğdim ve Eymen'in kapalı olan gözlerine baktım. Gözümden akan yaşlardan bir damla koyu renk kirpiklerinin gölgelediği elmacık kemiğine düştüğünde uyanır korkusuyla ufak bir telaşa kapılarak omzundaki elimi alıp yanağına koydum. Onu uyandırmamaya özen göstererek nazik hareketlerle yanağındaki yaşı silip elimi tekrar omzuna koydum.
Düzenli nefes alışverişleri derin bir uykuya daldığını gösteriyordu. Bugün çok uyumasına rağmen gene uyuyordu. Sevda ablanın da dediği gibi aldığı ilaç çok ağırdı ve bedenini yoruyordu.
Yorulmasın ama artık!
Yorgun savaşçımın uyuması, dinlenmesi lazımdı bu yüzden. Uyusun, dinlensin o zaman.
Onu özlerim ben ama olsun. Yeter ki nefes alsın. Yeter ki kollarımın arasında olsun. Yeter ki kalp atışlarını kalbimde hissedeyim. Ben katlanırım onun özlemine. Zaten daha önce de fazlasıyla katlanmadım mı onun özlemine?
Gözlerimden akan yaşları durdurmak için derin bir nefes aldım ve yanağımdaki yaşları sildim. Ağlamayacağıma dair verdiğim sözü biraz çiğnemiştim ama Eymen görmemişti en azından.
O gözyaşlarımı görmediği sürece bir sorun yoktu. Hayır, vardı. Görmüyor olabilirdi ama hissederdi.
Kalbimin içindeki kalbimi görmez miydi? Görürdü. Kalbimin içindeki kalbimi hissetmez miydi? Hissederdi.
Kalbimdeki sancılı hisler onun da kalbini acıtmasın diye üzüntüden sarkmış olan dudaklarımı yukarı doğru kıvırmaya zorladım. Dudaklarımda buruk bir gülümseme belirirken işaret parmağımı Eymen'in yarısı göğsüme yaslı olan yüzünde gezdirmeye başladım usul usul.
İşaret parmağımın ucu yumuşak dokunuşlarla şakağından başlayıp çenesine doğru ağır ağır yol alırken "Aptal," diye fısıldadım. "Hep bana söylüyorsun ama asıl aptal olan sensin. Biz birbirimize sarılmadan bu dünyayı terk edeceğini nasıl düşünürsün? Eymen'le Didem'in birbirine sarıldığı bir dünyanın nasıl güzelleşeceğini düşünmedin mi hiç?"
Kar gibi beyaz bir pamuğu yüzünde gezdirir gibi işaret parmağımı güzel yüzünde gezdirmeye devam ettim. Yeşillerim de parmaklarım gibi tenini okşarken zoraki olan gülümsemem iyice mayışıp kendini dudaklarıma tamamiyle teslim etti.
