The Past Between Us

~20~

|3 lata temu|

Dwa miesiące.

Siedem tygodni.

Czterdzieści dziewięć dni.

Tyle czasu minęło od ostatniej rozmowy z Hunterem.

Powinnam już z tym skończyć, skończyć z nim. Ale dlaczego moje serce wciąż zaciska się boleśnie za każdym razem, gdy go widzę? Dlaczego wciąż liczę dni?

Wiem, że wszystko, co mieliśmy, odeszło. Nie było to łatwe do zaakceptowania.

Błagałam go, żeby mi powiedział, co zrobiłam źle.

Pisałam. Dzwoniłam. Ale on nigdy nie odpowiadał.

Czekałam na niego godzinami po szkole, ale on po prostu mnie unikał.

Po miesiącu przestałam próbować z nim porozmawiać.

W przyjaźni lub związkach czasami, gdy sprawy wymykają się spod kontroli, przychodzi moment, w którym pojawia się twoja godność. Bez względu na to, jak bardzo ci zależy na kimś, nieważne, jak bardzo chcesz, aby był częścią twojego życia, czasami musisz odpuścić i pozwolić, aby twój szacunek do samego siebie wziął górę.

Skończyłam go prosić.

Spojrzałam przez okna mojej sypialni. Znajdowało się ono dokładnie naprzeciwko okna w pokoju Huntera.

Moje serce podskoczyło, kiedy zobaczyłam znajomą sylwetkę Huntera.

Nie miał na sobie koszulki.

Jego oczy spotkały moje i momentalnie przestałam oddychać. Mogłam rozpoznać jego wyraz twarzy z miejsca, w którym stałam, był to ten sam zimny wyraz, który widziałam na jego twarzy każdego dnia.

Moją uwagę przykuł jakiś ruch za nim.

Moje oczy rozszerzyły się z przerażenia.

Czułam, jak kolor odpływa z mojej twarzy, gdy patrzyłam, jak Nichole robi krok do przodu i owija wokół niego ręce.

Nie.

Nie.

NIE.

To tylko koszmar.

To się nie dzieje.

Hunter wciąż na mnie patrzył. Jego twarz była beznamiętna, pozbawiona emocji.

Uniósł powoli rękę i zaciągnął zasłony, zasłaniając mi ich widok.

Moje nogi ustąpiły, gdy opadłam na podłogę.

Nichole próbowała mnie utopić. Prawie przez nią umarłam. Hunter wiedział o tym, a jednak tam był, z nią.

Jak on mógł mi to zrobić?

Jak mógł być z nią po tym, co mi zrobiła?

- Bądź silna Scarlett. – mówiłam do siebie.

Nawet nie zauważyłam łez spływających po moich policzkach.

Byłam odrętwiała.