Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
5 Nisan 1994 Yusuf Gazel'in hatırasından
Hiç umrumda olmayan ayaklarımın sızısı ara ara kendini hissettirse de elimde tuttuğum fotokopi her şeye değerdi. Okumak için sabırsızlanmış Murat otobüs bileti alırken otogarda yarısına kadar gelmiştim. Tüm cesetler hakkında bilgi veriyordu ilk sayfalarda. Neredeyse hepsine dair bilgim vardı. Ancak sürekli iç organların isimlerinin sayılması dikkatimden kaçmamıştı. Özellikle böbrek ve kalbin üzerine vurgu yapılıyordu. Hatta birkaç yerde bu ikisinin kalın yazı ile geçme durumları vardı. Her ne pislikse bu iş özel olarak planlandığı kesindi.
Devamını da okumak istiyordum ancak Murat'la birlikte okumak için ceketimin içine saklayıp otobüse binmiştim. Ben cam tarafına Murat koridor tarafına oturmuştu. Kasabaya iki saatten fazla yolumuz vardı. Molalarla birlikte tüm yazıyı okuyacağımı düşünüyordum. Yerimize yerleştikten sonra çok beklemedik ve şöför hareket etti.
"Daha fazla bekleyemeyeceğim."
Ceketimden çıkardığım kağıtların yarısını Murat'a diğer yarısını kendime ayırdığımda okumaya başladım. Tıpkı benim gibi okumaya başlayan Murat benim okuduğum yerleri okurken eminim benim gibi birçok şeyden şüphelenmeye başlamıştı.
"Adı geçen cesetlerin otopsilerinin tamamında seri katilin aynı kişi ya da aynı yöntemi kullanan bir çete üyesi olduğu tespit edilmiştir. Aynı sistemi kullanan kişi ve kişilerin çocukları hedef aldığı ve iç organlarını kullanma nedeninin araştırılması emri verilmiştir."
Ancak kendim duyabilecek kadar sesle okuduğum bu makale genel bir tabirdi. Emniyetin genel olarak diğer şehirlere gönderdiği bir belgeydi. Beklemeden arka sayfaya geçtim.
"S.Ö'ye ait olan kalıntıların kara para aklama ile uğraşan M.U'nun özel şirket dondurucusundan çıkması ile diğer kurbanların organlarının da aranmasına karar verilmiştir."
Tiksinti ile yutkunarak duraksadım. Yani cinayetler tamamen meçhul değildi? Bir ceset de olsa organlara ulaşılmıştı. O halde deri katili yakalamak da oldukça kolaydı. Peki neden her yere bu işin biteceği bilgisi geçiliyordu?
"M.U'nun verdiği ifadeye göre yer altı satışlar yapan bir grubun özellikle çocuk iç organlarını satın aldığını ve bunun için çok yüksek meblağlar ödediği bilgisi edinilmiştir. Bu organların kendisine geldiğinde saklamak için baskı kurulduğunu karşı çıkmasının mümkün olmadığını söylemiştir."
Sayfaları tam çeviremiyor hafif katlanmış şekilde diğer elimde tutuyordum. Gittikçe çatılan kaşlarım bu işin basit bir seri katil işi olmadığını gözler önüne serercesine geriyordu bedenimi. Mafyalar da işin içindeydi. Kara para aklayan serseriler. Hepsi, hepsi küçücük bedenlere göz dikmişti. Emniyet tüm bundan haberdarken neden bizlere bambaşka bir yol çiziliyordu? Peki ya emniyet dediğimiz kişiler kimdi?
