Adım kadar emin olduğum şeylerin tam tersi çıkması gibi talihsiz bir huyum var. Bunu genelde kesinlikle emin olup, araştırmaya bile ihtiyaç duymadığım ve her defasında yanıldığım onlarca hatadan biliyorum. Aslında bu bir hata bile değil. Bu benim talihsizlik serüvenlerimden biri. Küçükken de böyleydi. Okulda ne zaman tahtaya kalksam adım gibi bildiğim denklemleri hep yanlış yapardım. Evde defalarca kez çözdüğüm ve üstünden gittiğim kuralları gözü kapalı yapmaya alışmışken başkalarının yanında hep ters giderdi işler. Bu yüzden bir şeylerden emin olmaya korkar olmuştum. Belki de bu benim içimdeki deli cesaretini bastırmak için ilahi bir çözümdü. Şayet ben gün geçtikçe kendimi geliştirerek kırılma payı bırakmayı öğrenmiyor olsaydım yüksek atılganlığım ve kara gözümle çok daha tehlikeli işlere kalkışabilirdim. Oysaki şimdiki Heyzır her defasında acaba diye soran ve hep bir tedirginlik içinde yaşayan biriydi.
Hem bunun en büyük örneğini babamda görmüştüm. Gözümde büyük ve kudretli bir dağ gibi olan babam, asla kimse tarafından yenilemez ve beni her daim korur diye kendimden emin olduğum babam, bir kış günü hayatımdan tamamen silinmişti. Hayatımda babamdan emin olduğum kadar kimseden emin olmamıştım oysaki. Onun yokluğunda da emin olmamaya devam ettim işte.
Yattığım yerden bir kere daha emin olduğum bir şeyin tersinin çıkması şokuyla yüz yüze kalmışken asıl çaresiz olanların Emre ve Onur olduğunu görüyordum.
"Heyzır her şeyi mahvettin!"
Hepimizin kulaklığına gelen o ses moralimi daha da bozmuştu. Haris göz ucuyla bana bakarken ben hüzünle başımı yere koydum.
"Çok merak ediyorum memur bey, benim şüpheli olduğumu nereden anladınız? Sonuçta benimle birlikte olan kimse yoktu ve gördüğünüz üzere Begüm hala hayatta."
Benden bahsetmediklerine göre demek ki beni fark etmemişlerdi. Bu iyi bir şeydi. Benim de polis olduğumu anlamamışlardı o zaman. Geriye bu toplamışın anlamlı bir şekilde sonlandırılması kakıyordu. Onur ve Emre'den birinin hemen mantıklı bir şeyler uydurması gerekiyordu. Gözlerimi sıkıca kapatıp bu yüzleşmenin bir an önce bitmesini beklerken "Yarım saatte bir katları gezdik ve lavabodaki kanı gördük. Kameralardan en son girenin Begüm ve siz olduğunuz görüldü. Hem burada soruları biz sorarız, siz değil," dedi Onur.
