"Üç kıtada yükselen başarısı ile Mimar Çağrı Aslanbey'in Türkiye'ye kesin dönüş yapacağı, artık merkezi yönetimi Türkiye'den yapacağı duyuruldu. Mimar Çağrı Aslanbey, sadece yaptığı eşsiz tasarımlarla değil aynı zamanda eşsiz bir gurme olması ile de biliniyor. Kimliğini titizlikle gizleyen genç mimarın yaşından başka bir şey bilinmiyor. Verdiği röportajların tamamı farklı kültürlerde tanıdığı insanlardan aldığı güzelliklerle doluyken böylesine genç bir mimarın..."
Elindeki kumandanın tuşuna bıkkınlıkla basıp haberi kapattı. Türkiye'ye geldiğinden beri ardı arkası kesilmeyen bu haberlerden artık gına gelmişti. Niyeti tanınmak olsa bu kadar haberi yapılmazdı ama gizlenmeyi seçtiği için bir evlerine gelmedikleri kalmıştı sanki. Bu dünyada her şey mi tersine giderdi böyle? Daha dün her şeyden ve herkesten uzak yaşarken, bugün en az bir haber kanalı onun haberini veriyordu. Evet başarının övülmesi güzeldi ama bu kadar da sürekli olunca bir zaman sonra sıkıyordu.
"Bir insanı bu kadar abartmasalar olmaz. Sadece yurdumuza geri döndük ne var bunda ya hu?"
Genç adamı tebessüm ederek dinleyen yardımcısı Fehmi büyük bir nezaketle yanıtladı.
"Mütevazı bir insan olduğunuz için rahatsız oluyorsunuz efendim, ama çok az bile söylüyorlar. Siz bu haberlerin katbekatını hak ediyorsunuz."
"Fehmi abi sen de başlama Allah aşkına. Kimliğimi gizle demiştim ama maşallah tüm ülke yaşımı biliyor. Hani bana dair her şeyi gizlemiştiniz, ne oldu? Bu ülke yaşımı nerden öğrendi merak ediyorum doğrusu."
Mahçup bir şekilde eğildi yaşlı adam. Gizlemişlerdi gizlemelerine ama işler çok ters gitmişti.
"En son hacklenen telefon olayından sonra öyle oldu efendim. Çok özür dileriz."
"Özür dileme benden. Benden kaç yaş büyüksün. Senden özür beklemiyorum biliyorsun."
