BTS REACTIONS

110

110

                                   J-Hope

Çok bedeller ödedim.

Kim birinin gözünün içine baktığında ne hissettiğini görür? Acısını, nefretini, aşkını.
Hep kapımızın önüne çıkıp anne ve babamdan gelecek olan bir haberi bekledim. Ama sonra beklemekten vazgeçtim.
Aşk büyük bir nimet. İlk ne zaman aşık olmuştum? Beni hayata bağlayan tek şey oydu.
Ben ona baktığında hüznünü, nefretini, özlemini, aşkını her şeyini gördüm.

Kabullenmeyi öğrendim.
En önemlisi de uzaktan sevmeyi. Gelmeyeceğini bile bile sevmeyi. Kavuşamayacağımızı bile bile seni sevmeyi. Seni özlemeyi bile çok sevdim ben.

Kabul etmek istemedim bu durumu. Kırmak istedim, parçalamak istedim ama kabul etmek istemedim. Benim gönlüme sen yazılmışken senin gönlünün başkasından yana olmasını kabul etmek istemedim.
Ben seni çok severken senin bir başkasını sevmene dayanamadım.

Önemli olan seni sevmemdi ve iyi olduğunu bilmemdi. 
Uzaktan sevmek boynumun borcu.

Hayatım boyunca hiçbir şey istediğim gibi olmadı. Dokunulmaz oldu hep acılar, vazgeçilmez oldu sevdalar.
Hep acı çektim. Küçüklüğümde başladım bedel ödemeye hemde çok küçük yaşımda. Hepimiz acılar çekmişizdir ama herkesin acısı kendisine çoktur.

Annem ve babam ben çok küçükken beni babaanneme bırakıp gitmişler. Almanya'ya gitmişler iş için, yaz'ın Türkiye'ye geleceğiz deyip hiçbir zaman gelmediler. Her yaz bir ümitle bekledim gelmelerini ama hep sonu hüsranla sonuçlandı. 24 yaşındayım hâlâ gelmelerini bekliyorum. Ben 13 yaşımdayken öldüklerinin haberi geldi artık yoklardı, hoş zaten benim için ölüden farksızlardı.
9 tane kedimiz vardı. Onlar bize yoldaş oldu babaannemle birlikte bana. Sonra biri balkondan düştü diğeri dışarıda zehirli ot yediği için öldü. Diğeri ise dışarıda kaybolup gitti ne oldu hiç bilmiyorum. İkisi çok yakın zamanda öldüler gençlik hastalığına yakalanmışlar. Bir diğeri ise yine kayboldu. Elimizde kaldı 3 tane.

Anne ve Babamın ölüm haberinden sonra yıkıldım. O zaman yaşadıklarını biliyordum en azından ama öldüklerinin haberini almak en kötü günümdü. Türkiye'ye gelirken trafik kazası olmuş ve ölmüşlerdi. Söylemesi kolaydı ama yaşayan için ölmektende beterdi.
Kedilerimin gitmesinden sonra ben artık hayat küstüm. Herkes çok soğuksun derdi bana ama içimde ne fırtınalar koptuğunu ne şimşekler çaldığını kimseler bilmiyordu ve bilmeyecekti.

Çocukluğumdan beri onu seviyorum. Ama o başka birini seviyor. İlkokulda aynı sınıftaydık aynı masada oturuyorduk ama o bana hep arkadaş gözüyle bakmıştı. 24 yaşındayız ikimiz bunun önemi var mı bilmiyorum ancak onu çok sevdim. Hep birlikte olmayı bekledim hiç usanmadan, sıkılmadan o başka biriyle sevgili olsa bile hâlâ gelmesini bekliyorum. Bana sadece bekle desin 100 yıl bile bekleyebilirim.

"Hope bekler misin?" Hope. Ona hep bu takma isimle seslenirdim. Arkasından koştum ve yanına geldim beni beklemişti. "Seni çok sevdiğimi biliyorsun, seni ne kadar zamandır beklediğimi de. Biliyorum sen bir başkasını seviyorsun ancak Eğer küçücük bile bir umut varsa bana şimdi söyle ömrümün sonuna kadar seni beklerim."

"Sende söyledin ben bir başkasını seviyorum. Üzgünüm ama sen benim hayatımda hep bir dost olarak kalacaksın." Sözler ruhuma işlerken ona asla kızmadım. Gülümsedim.

"Ömrümün sonuna kadar iyiliğin için dua edeceğim Hope. Hayalim olduğun için ve seni sevmeyi çok sevdiğim için teşekkür ederim." Arkamı dönüp öylece yürürken düşüncelerimle baş başa kaldım.

Dedim ya sevmek boynumuzun borcu. Ama her hikayenin sonu mutlu bitmezdi. Onu uzaktan sevmek boynumun borcuydu ümitlerimin bittiği yerdi. O benim için asla bitmezdi eğer bitseydi bende biterdim çünkü.
Seni özlemeyi bile çok sevdim.