BTS REACTIONS

140

140

İSTEK:
PARK JİMİN

Pazartesi.

Jimin ile bir buçuk yıllık evliyiz. İlişkimiz çok güzel gidiyor ve birbirimize çok aşığız. Ancak daha çocuğumuz olmadı, ailemiz artık bebeğimizin olması gerektiğini söylerken biz bu durumu onlar kadar önemsemiyorduk, daha doğrusu ben önemsemiyordum.

Bütün arkadaşlarımla buluşmak için arabama bindim ve kısa süre içinde buluşacağımız kafeye geldim. Arkadaşlarımı görüp yanlarına doğru yürüdüm ve bir sandalyeye oturdum. Sohbet ederken birden başım döndü ve bu biraz sürdü ve kısa süre sonra bayıldın.

Arkadaşların seni hastaneye götürürdükten sonra gözlerini açtığında karşında doktoru görüyorsun.

"Durumunuz gayet iyi Y/N hanım. Ve ayrıca gebesiniz." Doktorun sözlerinden sonra çok sevindim ve doktora teşekkür ettikten sonra doktor dışarı çıktı. Bu habere sevinmenin bir diğer yanı da sevgilinle dün bebek konusunda kavga etmiş olmandı.

Evimi anahtarımla açıp içeri girdim. Jimin'e seslenmeden yukarı çıktım yatak odasından sanki kıkırdayan bir kadın sesi geliyordu. Yatak odasının kapısını yavaşça açtığında eşini bir başka kadınla aynı yatakta görmenle kan beynine sıçramıştı. Genel olarak her şeye diğer insanlar gibi çok büyük bir tepki vermediğin ve içinde yaşadığından dolayı bu duruma öyle bir tepki veremeyeceğini anlamıştın.

Seni görmedikleri için yavaşça merdivenlerden indin ve annenin evine doğru yola çıktın. Birçok duyguyu aynanda yaşadığın için ne tepki vereceğini, ne yapacağını bilemez haldeydin.

Salı.

Avukatınla konuşup anlaşmalı boşanma protokolü hazırlamasını istemiştin. Onun yüzünü bile görmek istemiyordun. Boşanma dilekçelerini evinize posta yoluyla göndermiştin.

1 hafta sonra

(Boşanma işleri bu kadar çabuk gelişmiyor biliyorum ancak hızlı yapacağım çünkü bu bir tepki.)

Duruşmada karşı karşıyayken Jimin perişan haldeydi. Boşanma dilekçesinden sonra seni aramıştı ancak açmayıp her yerden engellemiştin. O da kamera kayıtlarını izleyip ne olduğunu anlamıştı.
Seni aldattığı için çok pişmandı ama senin kendini affetmeyeceğini de çok iyi biliyordu.
Sen ise hiç ona bakmıyor ve güçlü durmaya çalışıyordun ancak içini görsen Jimin'den çok daha beterdi.

Duruşma bitikten sonra anlaşmalı bir şekilde boşanmıştınız.

6 Ay Sonra

Bebek arabasındaki bebeğini seyrediyordun. Bunca zaman sana tek destek olan ve tek güç aldığın kişiye. Jimin'e hâlâ eskisi gibi seviyordun ancak hiçbir şeyin eskisi gibi olmayacağını da biliyordun.

"Selam." Karşına birinin oturmasıyla ona doğru döndün. Bu jimin'di, bebeğinin babası senin sevdiğin adam.

"J-jimin? Sen?" Şaşkınlıkla ne diyebileceğimi bilemedin.

"Evet ben. Senin değerini bilmeyen o iğrenç adam. Benim burnum çok sürtüldü Y/N, çok acı çektim ve bunları da çoktan haketmiştim."

"Eğer özür dilemeye geldiysen özrünü dileyip gidebilirsin." Dedin rahatsız olmuş bir şekilde. Yüzüne bakmayıp camdaki yansımasından ona bakıyordun. Çok özlemiştin ama Eğer onu affedersen kendine, bebeğine ihanet etmiş olmaktan korkuyordun.

"Sadece biraz konuşmaya geldim, lütfen." Onun bu haline dayanmayıp kabul ettin.

"Pekala." Biraz sohbet ettikten sonra bebeğine, bebeğinize baktı.

"Babası kim?" Dedi üzgün bir şekilde bebeğine bakarken.

"Sağ'a dön." Dedin cam'ı kastederken. Cama döndüğünde ise kendisini görmüştü.

"İşte babası o." Dedin Jimin'in tepkisini merak ederken.

Jimin kendine baktıktan sonra hızla sana döndü. "Nasıl yani? Babası ben miyim?" Dedi gözleri parlarken. Birden ayağa kalktı ve ellerini kavradı ve sen de ayağa kalktın.

"Eğer izin verirsen seni ve bebeğimizle yeni bir hayata başlayalım." Dedi gözlerine bakarken. Ellerini yavaşça çektin ve bebeğinin içinde olduğu bebek arabasını sürmeye başladın. Kafe'den çıkıp kaldırımdan yürümeye devam ettin.

"Güzelim nereye? Biliyorum yaptığım şeyler iyi değil ama beni affetmelisin!" Dedi peşinden gelirken. Bebek arabasını bırakıp bebeğini görebileceğin bir şekilde kendine doğru çevirdin.

"İyi değil mi? Yaşadığım şeyler iyi değil mi jimin! İlk aşerdiğimde neredeydin? Hangi parayla geçineceğimizi düşünürken neredeydin? Senden hiçbir para istemezken arkamdan çıkan para aldı dedikoduları varken neredeydin? Bebeğimi doğururken neredeydin? Ben acı çekerken neredeydin ya sen?" Sinirle konuşurken gözlerin dolmuştu. "Acı mı çektin? Sen acı mı çektin! Ne acısı bu? Yemek yapmayı bilmiyorsun aç mı kaldın? Bu mu acı? Ben günlerce yemek yemedim bebeğim aç kaldı benim be!"

"Annem ve babam öldü." Dedi yere bakarken.

"Ne?" Dediklerinden biraz pişman olurken ona baktın. O ise sana bakmayıp yere bakıyordu.

"Onlar öldükten sonra şirket amcamın üzerinde olduğu için beş parasız sokakta kaldım. Yoongi'nin evinde kaldım bana evini açtı." Yavaş bir şekilde cümlelerini bitirirken yüzünü yerden kaldırdı. "İzin ver birbirimizin yaralarını saralım."

Ona sıkıca sarıldığında o da sana karşılık verdi. Ne olursa olsun herkes 2. Şansı hak ederdi.

*
İsteği isteyen güzellik ve siz umarım beğenmişsinizdir.💜

Normalde olayları biraz daha uzatırdım ancak hızlı yazıp atmak için ve bazı sebeplerden dolayı böyle yazdım.

Tüm yorumları okuyorum canlarım💜