{Secrets} Maya Hopper & Will Byers | Stranger Things

18.BÖLÜM 🌙

Maya'dan

"Louis?" Louis'in burada ne işi vardı ki.

"Maya iyi misin?"

"Evet iyiyim. Sen buraya nasıl geldin?"

"Aslında Maya, sana kapıyı kapatmanda yardım eden kişi Louis." ne

"Nasıl yani, şimdi sende özelsin. 12 kişiden birisin öyle mi?"

"Evet. Bende sizin gibi özelim."

"Benim yanıma gelip yardım eden sen miydin? Kapının kapanmasına yani."

"Evet bendim."

"Güzel. Ben biraz dolaşmak istiyorum." kullandığım güç sanki bütün neşemi almış gibiydi. Kendimi fiziksel olarak yorgun hissetmesem de ruhen yorgun hissediyordum.

"Bende seninle geleyim." Will'e ruhsuz bir şekilde baktım. Endişeli bir hali vardı. Gerçi herkes de öyle bir hal vardı. Benim için endişeleniyorlardı. Ama bana böyle bakmaları beni ürkütüyordu.

"Lütfen bana öyle bakmayı keser misiniz? Sadece üzerimde biraz yorgunluk var. Yürüyüş yapmaya ihtiyacım var. Hadi Will çıkalım."

Az da olsa gözlerindeki endişe gitmişti. Bugünü sade bir şekilde geçirmek istiyordum. Will yanıma gelince evden çıktık.

Robin'den

Maya için gerçekten çok endişeleniyordum. Sanki gözlerindeki neşe gitmiş gibiydi. Will ile yaklaşık yarım saat önce çıkmışlardı. Ve yarım saattir herkes sessizdi.

Oturduğum yerden kalktım. Bir kaç kişinin bakış bana döndü. Biraz hava almam gerekti. Sanki boğuluyor gibiydim. Yaklaşık 15 kişinin bir yerde kasvetli bir şekilde oturması gerçekten hiç iyi değildi. Steve bana seslenince durup arkamı döndüm.

"Robin bir bakar mısın?"

"Efendim?" yanıma gelip kolumdan tuttu. Kaçacağım sanki.

"İyi misin?"

"İdare eder. Biraz hava almaya çıkacağım."

"İyi, bende seninle geleyim olur mu?"

"İstersen gel." beraber evden çıktık. Bugün herkes yorgundu. Yarın nasıl bir gün olacaktı çok merak ediyordum

Sessiz bir şekilde yürüyorduk. Dondurma dükkanın önünden geçerken eski anılarımızı hatırladım.

" Steve ne yapıyorsun?"kaşığı dondurmaya sokarken bana baktı.

" Ne yapıyor muşum?" elindeki kaşığı alıp ağzıma tıktım."

"Bütün dondurma hakkımızı sen bitiriyorsun!" yüzümü asıp yemeye devam ettim. Limonlu dondurmayı genelde tercih etmedikleri için bize kalıyordu. Gecenin 11'inde hala burada olmamamız bile saçmalıktı. Kaşığımı dondurma olan kaba batırıp ayağa kalktım. Eğilip Steve'in elinden tuttum.

"Hadi gel biraz gezelim." itiraz etse de ikna etmiştim. Normalde şuan burada olmamız suçtu. Umrum da mıydı? Hayır. Yürüyen merdivenlere geldiğimizde her zaman yaptığımız şeyi yapıp aralarından kaydık.

Bir süre sonra gelen ses ile kafamı giriş kapısına çevirdim. Birlerinin geldiğini anlayınca Steve'i çekip bir mağazanın içine girdim. Steve tam konuşacakken parmağımı dudağına bastırdım. Kapıya doğru baktığımda gelenlerin siyah giysili, silahlı adamlar olduğunu gördüm. Gece yarısı ne işleri vardı burada.