{Secrets} Maya Hopper & Will Byers | Stranger Things

25.BÖLÜM 🌙

Maya'dan

Bir türlü uyuyamıyordu Maya. Bilmediği güçleri vardı. Tehlikeliydi. Ve sevdiklerine zarar vermek istemiyordu. Yattığı yerden yavaşça kalktı. Alya ve Joyce çocukları rahatsız etmemek için diğer ağaç evde kalmışlardı. Bu da gençlerin işine gelmişti. Saya, Marcus ve Hazel ile ilgili gerçeği nasıl anlatacağını hala kafasında kurmaya çalışıyordu. Eleven ile yattığı tekli yataktan kalkmak için hamle yaptı fakat bedenine sarılmış bir çift ahtapot kollar buna engel oldu. Biraz bekledikten sonra bir hamle daha yaptı, bu hamlesi üzerine Eleven bir kaç mırıldanma eşliğinde uykusuna devam etti. Yavaş adımlar ile ilerlerse bile tahtadan yapılma ev gıcırtı sesleri çıkartıyordu. En sonunda kimseyi uyandırmadan kapıdan çıkmayı başardı.

Ormandan gelen hayvan seslerinden başka bir ses olmaması Maya'nın kulakları, beyni ve ruh sağlığı için idealdi. Beyninde o kadar çok soru vardı ki.. Hepsini cevaplama isteği ama cevap bulamaması beynini yiyip bitiriyordu. En çok kafasına takılan 7 numara idi. Ya kötü ellere geçmiş ise diye düşündü Maya. Düşüncelere dalmış iken ensesinde hissettiği ürperti ile arkasını döndü. Saya ifadesiz bir şekilde yüzüne bakıyordu.

"Seni de mi uyku tutmadı?" yavaşça Maya'ya doğru yaklaştı. Ki bu hareket onun bünyesine tamamen ters bir şeydi. Maya'nın yanına geçip yaslandığı korkuluğa dayandı. Bir eliyle korkuluktan destek alırken diğer eliyle de kısa siyah saçlarını kulağının arkasına sıkıştırdı.

"Bize güvenmediğinizi biliyorum. Normalde böyle konuşmalar asla tarzım değildir ama yapmak zorundayım. Şimdi anlatacaklarımı iyi dinle ve sözümü kesme." Maya bir anda konuşması ile şaşırıp cevap olarak sadece kafasını sallamak ile yetindi.

"O gün, 11 numaranın kargaşa çıkardığı gün hepimiz yani bütün denekler kaçmıştık. Birbirimizi tanımadığımız için kimse kimseden yardım almamıştı. Binadan çıktığım anda nereye gittiğim önemsizdi. Tek isteğim oradan kurutup normal bir genç kız gibi yaşamaktı. Tam koşmaya başlıyordum ki annem beni durdurdu. Bana zarar vereceğini düşündüm ama bize doğrultulan silahları gördükten sonra elinden tuttum ve koşmaya başladım. Çok fazla gücümü kullandığım için nefes alamamaya başladım ve durdum. Annem bize bir ev tutmuştu. Bana bundan sonra normal bir genç kız gibi yaşayabileceğimi söylemişti. Ama o zaman ikimizde asla normal olmadığımı biliyorduk. Sonra Marcus bize katıldı. Bir süre sonrada Hazel. Annemin tek bir isteği vardı. Bütün özellerin bir arada olması. Maya, sen ve 7 numara eğer kötülerin eline geçerseniz hiç iyi olmaz. Bu yüzden 7 numarayı bulmalıyız. Ne olursa olsun. " uzun konuşması karşısında sessiz kaldı Maya. 7 numarayı bulmaları gerektiğini çok iyi biliyordu. Normal değillerdi, normal bir genç kız gibi hayat sürmesi imkansızdı.

Saya, dayandığı korkulukta sessizce biraz daha durup gitti. Maya sıkıntı ile nefes verdi. Yüzünü gök yüzüne çevirdiğinde güneşin doğmak üzere olduğunu gördü. Kafasını dinlemek için geldiği tatilden 10 kat fazla sorun ile dönüyordu. Ve bu gerçekten çok fazla can sıkıcıydı. Kapı gıcırtısı duyduğunda kafasını gökyüzünden indirip sesin geldiği yöne çevirdi. Babası daha yeni kalkmış olmalı ki üzerinde düğmelerini iliklemediği gömleği ve beyaz atleti ile güneşe karşı geriniyordu. Aslında Hopper görmeden bazı şeyleri anlatması iyi olabilirdi. Yavaş adımlar ile bulunduğu yerden babasının yanına doğru ilerledi. Bu hayatta en değer verdiği kişilerden birini gören Hopper yüzüne çocuksu bir sırtma taktı.

"Baba konuşmamız gerek." şüphe ile yüzüne baktı kızının Hopper. Dün geceden beri görüşmemişlerdi. Kızının yüz ifadesini görünce durumun ciddi olduğunu düşünüp balkondaki sandalyelerden birine oturdu. Maya oturmanın onu daha çok strese sokacağını düşündü ve ayakta kaldı.