{Secrets} Maya Hopper & Will Byers | Stranger Things

FİNAL (Part1)

5 yıl sonra

Yatağından hızla doğruldu Maya, gördüğü kabus kalp ve nefes ritmini bozmuştu. Yatağının yanında duran bardağı kafasına dikti fakat ağzına sadece bir kaç damla su gelmişti. Bardağı geri komidinin üzerine bırakıp yatağından kalktı. Üstüne karabasan gibi çöken rahatsızlık nefes almasına izin vermiyormuş gibiydi. 

"Sonunda hazırsın!" duyduğu ses ile hızla etrafına bakındı. Gözleri ne sesin sahibini ne de Will'i görebiliyordu. Aklına Selim'in öğrettiği taktik geldiğinde gözlerini titreyen ellerine sabitledi. Fakat ellerinin titremesi daha da hızlanmıştı. Başı dönmeye başladığında sıkıca kapattı gözlerini. Bir adım attığında dengesini kaybetmişti ki onu tutan ellerle gözlerini açtı. Şuan gördüğü odası değil uçsuz bucaksız bir uçurumdu. Belini saran eller onu kendisine çektiğinde hızla ellerden kurtulup arkasına döndü. Robin endişeli gözlerle ona bakıyordu. 

"B-benim ne işim var burada?" genç kadın arkadaşının iyi olup olmadığını anlamak için gözlerine baktı dikkatlice. Sanki kendinde değil gibiydi. Kolundan tutup onu arabaya sürükledi. Maya'yı ön koltuğa oturtup kendisi de sürücü koltuğuna geçti.

"Ah tanrım! Maya bizi ne kadar korktuğundan haberi var mı senin?" Robin'in bağırarak sorduğu soru az da olsa kendine gelmesini sağlamıştı. Ne olduğu hakkında hiçbir fikri olmadığı gözlerinden belli oluyordu. Bunu anlayan Hera yeğeninin omzuna hafifçe dokundu. 

"Maya, beni duyabiliyor musun?" o an seslerin ona gittikçe uzaklaştığını fark etti Maya. Sanki onlarla arasında görünmez bir cam vardı. Fakat onları olmasa da bir sesi gayet net duyabiliyordu. Çığlık sesleri beynini delecek raddeye ulaştığında arabanın kapısını açıp hızla dışarıya çıktı. İçinden gelen çığlık atma hissiyle ağzını açtığında gözlerini tekrar yatağında açmıştı. Will'in yattığı tarafa dönüp onun uyuduğunu gördüğünde derin bir nefes verdi. Askılıktan aldığı montu üstüne geçirip bedenini evden dışarıya attı. Saçma sapan kabuslarla uyandığı gecelerden birindeydi yine. Arabaya bindiği gibi çalıştırdı ve Hera'nın evine doğru süremeye başladı. Eve yaklaştığında çalan telefonunu cevapladı. 

"Bana geldiğini biliyorum. Selim ve Shelly uyuyor, beni evin önünden al." Hera'nın sessiz konuşmasına cevap vermeden telefonu kapattı. Son bir kaç aydır devamlı gördüğü kabusların bir işaret olabileceğinden şüpheleniyorlardı. Brenner'a ulaşamamalarının ardından pes etmiş daha fazla kurcalamamaya karar vermişlerdi. Herkes kendi hayatını yaşamaya devam etmişti. Evin önüne geldiğinde kırmızı ceketine iyice sarılmış teyzesi vakit kaybetmeden yan koltuğuna oturdu.

"Maya endişelenmeye başlıyorum. Bak evet burada bitti dedik, daha fazla uğraşmayalım dedik fakat işler çığırından çıkmaya başladı. Uzun zamandır uykumdan çığlıklarla uyanıyorum. Selim artık şüphelenmeye başladı. Kimseye söylemek istemiyorum ve bu içimde giderek daha fazla büyüyor. Korkuyorum Maya." teyzesinin dolu gözleriyle yaptığı konuşmayı sakince dinledi. Onu anlıyordu çünkü aynı şeyleri kendisi de yaşıyordu. Arabanın torpidosundan çıkardığı çakmak ve sigarayı teyzesine uzattı. 

"Ne olduğunu bende bilmiyorum teyze. Fakat şunu iyi biliyorum ki bizi hiç iyi şeyler beklemiyor." 

*

Teyzesiyle yaptığı konuşmanın onu rahatlatacağı düşüncesi çürüyüp gitmişti. Tam şuan karşısına oturduğu Psikoloğu ve aynı zamanda arkadaşı olan Betty'nin duygu yüklü bakışları bunu kanıtlar nitelikteydi.

"Bak Maya, başarılı bir iş kadınısın. Her gün haber kanallarında, magazin sayfalarında boy boy fotoğrafların dolaşıyor. Güçlü oluşunla ben dahil bir çok kadına örnek oldun. Fakat bence hayatında bir noktayı atlıyorsun. Bunu bulmana yardım etmek istiyorum. Şimdi lütfen bana normal bir gününü anlat ki sorunu bulmaya çalışalım." Betty'nin sözleriyle arkasına yaslandı.