Sırlar...
12 özel genç, 12 hayat, 12 farklı güç...
Ama hepsi hayatta mı?
Hiç tanımadığı ailesinden koparılmış ve denek olarak kullanılmıştı. Onda ki doğuştan gelen olağanüstü gücü fark eden doktorlar üzerinde bir sürü deney yapmıştı küçük bebeğin...
Karanlık sokaklardan motorumla hızlı bir şekilde geçiyordum. Beynime baskı uyguluyordu bütün bu olanlar. Nereye gidebilirdim? 19 yıl sonra nereye gidebilirdim? Bir evim var mıydı? Daha doğrusu büyük mutlulukla aldığımız o eve gitmeye hakkım var mıydı? Kızım neredeydi? Benim minik bebeğim nerdeydi?
Düşüncelerim beni 19 yıl öncesine sürüklemiş ve bu eve gelmiştim. Hayatımın düzene gireceğini düşündüğüm eve. Kapının kilidine attığım tekme ile kapı hızla duvara çarpmıştı. Saçımı ensemde toplayıp yürümeye başladım. Buraya ilk gelişimi hatırlıyordum. Çok fazla tozluydu buralar. Peter, buraya hiç gelmemiş miydi?
Odalar aynı duruyorlardı. Hiç bir değişiklik yoktu. Peter'ın buraya bir daha gelmeyeceğini düşünmemiştim. Mutfağa adımladım, buzdolabının üzerine minik kızımın resmi asılıydı. Onu bu hayatta sadece iki kere görebilmiştim.
18 sene önce
"Brenner bu tehlikeli olabilir. Bebek ona güçlerini geri getirirse onu kimse durduramaz biz bile." genç kadın duyduğu konuşma sesi ile kafasını yavaşça kaldırdı. Yüzünün her tarafında ki kurumuş kanlar yüzünü geriyor ve onu rahatsız ediyordu. Yine Brenner'ın verdiği görevi eksik yapmış ve ceza almıştı. Keşke dedi genç kadın, keşke Talia'nın dediklerine inanmasaydım.
Bir süre sonra içeri giren yüz ile gerildi Natasha. Sesinden anlamıştı o olduğunu fakat yüzünü görmek en son istediği şeylerden biri bile değildi. Kadın yavaşça Natasha'ya doğru geldi. Elini yüzündeki kurumuş kanlarda gezdirdiğinde Natasha hırsla yüzünü çevirdi.
"Görmeyeli daha da hırçınlaşmışsın Nat. Ben senin iyiliğini istiyorum. İnan bana böyle daha mutlu olacaksın. Sana son kez bu iyiliği yapmak istiyorum. Tyler buraya gel."
Koruma kucağında ki uyanan bebek ile içeriye girdi. Natasha kokusundan tanımıştım minik bebeğini. Gözünden akan yaş kurumuş kan lekesi ile birleşip beyaz zemine düştü.
"Sana sadece 1 ay veriyoruz Natasha. Bir ay bebeğin ile zaman geçir. O zaman belki işin ciddiyetini anlarsın."
Genç kızın bileklerinde ki zincirleri çözdüklerinde hızla bebeğini kucağına aldı. Yüzünü göstermek istemiyordu bebeğine. Kafasını boynuna gömüp kokusunu içine çekti yavaşça. Aklında sorular vardı. Peter nasıl olurda bebeği Talia'ya bırakmıştı ki. Bir ay boyunca nasıl ayrı kalacaktı Peter kızlarından. Ağrıyan başını daha fazla ağrıtmamak için düşüncelerine son verdi.
1 ay sonra
Elinde ki yumuşak topu kızına doğru attığında minik bebek kıkırdayarak topu annesine geri attı. Natasha zamanının kısıtlı olduğunu bildiği halde her gün kaçış arıyordu kendine. Ama bu lanet olası yerde kaçacağı bir yer yoktu. Kurt adam güçlerini her gün verdikleri kurt boğan ile bastırıyorlardı.
Minik bebek oturduğu yerden dengesini kaybedip yana düştüğünde uzun zaman sonra ilk defa kahkaha attı Natasha. Hızla kucağına aldı bebeğini.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
