NEFES BİLE ALMADAN (GAY)

17.Bölüm "Göte Saçma Yememek İçin"

''Baran fırsat bu fırsat diyip elliyor musun napıyorsun lan sen ?'' Hınçla kafamı arkama çevirip götümden beni pencereye iten Baran'a döndüm. Taciz ediliyordum resmen. Ela gözler soğuktan dolayı sulanmış ve burnu kızarmış gibiydi. Ben kafama bere, içime ekstradan hırka giyerken o dımdızlak çıkmıştı. Sadece montu ve altındaki eşofmanıyla Van soğuğuna meydan okuyordu gerizekalı.

''Valla işime gelirdi de tek derdim ayağına bir şey olmadan itmeye çalışmak.'' diyerek biraz daha kuvvet uyguladı popoma doğru. Masum masum baktığından tesbihin boncukları götüme batsa da ses çıkarmadım. Battı balık yan giderdi. Kafamı pencere kısmına çevirip köşeye tutunup kendimi yukarı çektim. Ben kendimi çekerken odanın içindeki hain yaver belimden kavrayıp yardımcı oldu. Pencerenin pervazına otururken bir ayağımı içeri sokup alçı olan ayağımı dışarıda sallandırmaya devam ettim.

''Sakata saygınız olmadığı gibi acımanız da yok puştlar!'' Benim söylenmememi takmazlarken ela gözlüm alçılı ayağımı ufaktan yukarı itti. Onu da zar zor ve ağrıyla içeri sokarken lanet ettim bu şerefsizlere. Dertleri bitmiyordu. Hadi sabah kabullenmiştim kız kaçırmasını da, onunla yetinmeyip ailesi içerideyken kızın odasına zorla giriyorduk resmen. Benim anlamadığım beni niye içeri sürükledikleriydi.

''Hem ben niye giriyorum?'' dedim çocuk gibi somurturken. Alçılı ayağımla kendimi yavaşça bırakırken yaver yardım edip pencerenin yanındaki yatağa oturttu beni. Karanlıkta adam akıllı bir şey gözükmezken civciv telefonun flaşını açtı. Baran pencereden içeri atlarken kafasını bana çevirdi. Karanlıkta zar zor gözüken ela gözler parlıyordu sanki. ''Yavrum arabayı açık bırakamazdık, görürlerdi. Dışarısı da soğuk. '' Biraz bana yaklaştı. Yüzlerimiz arasında santimler vardı. Nefesi nefesime karıştı. ''Hem işimiz uzun delalım otur sen.'' Elini uzamış saçlarımın arasından geçirirken yüzüm yandı. Ellerini çekip doğruldu. ''Gelmeyecektim ulan, bok vardı da geldim.'' Yarı fısıltı yarı söylenmemle güldüler sessizce. İçeriden Baran'ın babasının sesi gelirken gerildim. Baran'ın babası Azad amca, Sevgi hemşirenin babasıyla görüşmek için gelmişti. Biz de fırsat bu fırsat diyip Sevgi hemşirenin eşyalarını almaya gelmiştik. Sürüyle gelme nedenimiz ise tamamen meraktandı. Merak kediyi öldürecekti bu gidişle.

Baran benden uzaklaşıp yavere yardım ederken, Soner bir çekmeceyi açıp çığırdı. ''Oyy ben ne gördüüm.'' Ellerini gözlerine hızlıca kapatırken komodine arkasını dönüp benim olduğum tarafa seke seke geldi. Montu hışır hışır ediyordu. Haline sırıttım.

''Ne oluyor lan?'' Mehmet karanlıkta zar zor hareket edip çekmeceye yaklaştı. Her saniye kaşları çatılırken ''Soner sen nasıl bir puştsun lan?'' diye konuştu dişlerinin arasından. Gevşek civciv yanıma oturup elini omzuma atarken ''Valla hewal ne biliyim ben don göreceğimi ?'' Dedi kaşlarını kaldırıp. Gülmemek için kendimi sıkarken ela gözlüm civcivin kafasına okkalı bir tane tokat geçirdi. ''Sessiz ol davar.'' Soner surat asıp flaşını kapatırken bana döndü. ''Bunlar hep bana kızıyor ya...'' Dudak bükmesiyle sırıttım.

''Üzülme civciv, ben severim seni.'' Baran açtığı dolabı biraz sert kapatırken, elindeki telefonun açık flaşıyla Mehmet ona döndü. ''Kardeşim içerideler konuşuyorlar diye duymuyorlar bizi ama siz biraz daha zorlarsanız duyacaklar şerefsizler! '' Son sözlerini bize dönüp tıslamasıyla ben de psikopat civcivin omzuna attım elimi. ''Valla eşyaları bulamıyor oluşunuz bizim suçumuz değil.'' dedim sülalem rahat tavrımla. Kim vurduya gidecektik, emindim.

''Başlıycam ben senin suçuna...'' diyip sinirle mırıldanan Baran'a döndüm. ''Kudurma sen de iki saniyede be.'' Hıh'layıp komodinin üstündeki bakım malzemelerini gösterdim. ''Onları almayı unutmayın.'' Mehmet kafa sallayıp onları çantaya yavaşça ve özenle koyarken Baran dolaba yaslanıp cebinden sigarasını çıkardı. Mehmete göz devirdim.