Gerçeklesen Rüya(ajan) kitabının devamıdır. 1. kitabı okumadan da az çok anlayabilirsiniz. Ancak lise kısmını ve tanışma yerlerini merak ediyorsanız 1. kitabı okuyun.
...
Anne babası bilinmeyen biri veya birileri tarafından öldürülen, sevdiği adam t...
Aslında daha erken final yaparım diye düşünüyordum ama buralara kadar geldik. Ben halimden gayet memnunum, umarım siz de öylesinizdir.
Ancak üzülerek söylemeliyim ki finale gerçekten çok yaklaştık. Ufaktan bir burukluk var bende, Rüya karakteriyle aramda bir bağ oluştu sanki. Yolları ayırıyoruz ama, yeni bir sürü kurgu fikri var aklımda ve elimden geldiğince onlar üzerinden ilerleyeceğim.
Hatta birini yazdım bile, belli bir yere kadar kitap hazır. Tanıtım bölümünü, birkaç saat önce de ilk bölümünü yayımladım. Profilimden bulabilirsiniz. Adı Tutsak, kurgu net ama isimle ilgili değişiklik yapabilirim. Şöyle bir göz atmanız bile beni çok mutlu eder♥
Hadi o zaman bölüme geçeliim.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
30. Bölüm - Ekip Yeniden Bir Arada, Kaçırmanın İkinci Günü
Yüzüme vuran güneş ışığıyla uyandım. Kuş sesleri odamı dolduruyor, gökyüzü bu konumdan bile maviliğini gizlemiyordu.
-İşkence için mükemmel bir gün.
Diye kocaman bir gülümsemeyle gerindim. Kaslarımı esnetip rahatlattım. Sutyensiz halde üzerime geçirdiğim geniş tişörtü çıkarıp sadece alt çamaşırımla dolabın önüne geçtim.
Dün mükemmel bir akşam geçirmiştim. Epeydir böylesine rahat uyumuyordum. Bugün tamamen dinlenmiş ve zinde hissediyordum. Söylenen sözler, gidilen yerler ve hatta yenilen yemekler birkaç dakika öncesine aitmiş gibi geliyordu.
Üzerime siyah, sırtı tamamen açık ve yine siyah çapraz iplerin geçtiği güzel, rahat bir bluz geçirdim. Uzun kollu ama epey inceydi. Altıma da siyah deri tayt geçirip ayakkabılarımı giydim, ceketimi aldım.
Salona şöyle bir bakış attım. Aras koltukta mışıl mışıl uyuyordu. Dayanamayıp yanına gittim ve birkaç saniyelik bakışın ardından yanağına hafif bir öpücük bırakıp uzaklaştım. Hala uyuyor olması iyiydi.
Sonra da bu oldukça aydınlık mekandan, bambaşka bir yere yani bodruma inen kapıya gittim. Elimin kapıya gittiği an tereddütte kaldım.
