Gerçeklesen Rüya(ajan) kitabının devamıdır. 1. kitabı okumadan da az çok anlayabilirsiniz. Ancak lise kısmını ve tanışma yerlerini merak ediyorsanız 1. kitabı okuyun.
...
Anne babası bilinmeyen biri veya birileri tarafından öldürülen, sevdiği adam t...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Ufak bir uyarı. Bu bölümde rahatsız edici bazı kısımlar var. Başlayınca anlarsınız zaten. Rahatsız olabilecek ya da etkilenebilecekler o kısmı atlasın. Okumasınlar. Çok aşırı ayrıntıya girmeden yazmaya çalıştım ama yine de uyarımı yapmış olayım.
Uzun bir bölüme hazır mısınız dostlarım? ♡
19. BÖLÜM
Araba yolculuğu düşündüğümden de uzun sürdü.
İki saati aşan süre boyunca ikimiz de konuşmamıştık. Radyodan gelen kısık sesli müzik dışında sessizlik hakimiyeti ele almıştı. Ben tamamen yola odaklanmıştım. Her ne kadar arada bir içim ona bakma isteğiyle dolup taşsa da, bu isteğin içinde boğulsam bile ona bakmama konusunda kendime bir söz verdim.
Sonunda araba durdu. Geldiğimiz yeri incelemeye başladım. Şehirden uzaktaydık ve buralarda pek kişi yaşamıyormuş gibi görünüyordu.
Kapımı açıp dışarı çıktım. Ilık bir rüzgar saçlarımın arasında gezintiye çıktı. Benimse odağım tam önünde bulunduğumuz iki katlı müstakil bir evdi. Ev eskiydi ama tasarımı güzeldi. Bahçesi ise oldukça genişti. Evin, uzun zamandır kimsenin uğramadığını belli edercesine duvarları soyulmuş, bahçesindeki otlar normalden epey fazla büyümüş, camları kirden dolayı içeriyi çok gösterememeye başlamıştı. Sarmaşıklar ise bazı kısımlarını gizlemişti.
-Burası neresi?
Diye sormadan edemedim. Ses tonumu düz tutmayı başarmıştım, içimdeki merakın dudaklarıma taşmasına izin vermemiştim.
Onca zaman sonra benimle görüşmeye karar verdin ve 2 saat boyunca hiç konuşmadan araba sürdün. Beni getirdiğin bu lanet yer neresi?
İçten içe ona olan öfkem kendini tekrar göstermeye başlasa da, yüz ifadesini görünce tekrar sakinleştiğimi hissettim. Başka bir dünyadaymış gibiydi Aras. Bir rüyada.
Ya da bir anıda.
Az önce yönelttiğim soruyu bile duyduğundan emin değildim. Bana kalırsa, benim yanında olduğumu bile unutmuştu o an.
Ağır adımlarla ilerleyip bahçe kapısını açtı. Kapı gürültülü bir gıcırtı sesi çıkararak kulaklarımı tırmaladı.
Bahçede ilerledi. Ben de çok ses çıkarmamaya özen göstererek onu takip ediyordum. Rahatsız etmemem gerektiği hissine kapılmıştım.
Bahçede bir süre durduktan sonra cebinden bir anahtar çıkardı ve eve yönelip bu kez de evin kapısını açtı. O önde ben arkada içeri girerken yürümekte bile zorlandığını fark ettim.
Onu bu denli etkileyecek kadar ne olmuştu bu evde? Aras'ı uzun zamandır görmüyordum, evet. Ancak sık sık gördüğüm zamanlarda dahi hiç böyle görmemiştim onu. Tüm gerçekleri öğreneceğimi söylemişti. Bahsettiği gerçeklikte, onu en zorlayan şeyin bu eve girmek olduğunu hissettim.
