Çaklıtlı Kekim ~yarı texting~✔

1.1

İyi okumalarr..

_____

Sandalyenin üstündeki çantamı da aldıktan sonra odamdan çıktım. Klasik bir pazartesi sabahının tek farkı biraz geç kalkmış olmamdı. Merdivenin sonunda gördüğüm kolilerle kaşlarımı çattım. Sanırım tek fark geç kalmam değildi. Kolilerin arasından mutfağa ulaştım.

-Asiye sultan bu koliler de ne?, Asiye sultan üzgünce bana baktı.

-Kızım.. babanlar taşınıyor, diyip vereceğim tepkiyi beklemeye başladı. Zaten eve ayda yılda bir gelirlerdi. Yine de içimin bir yerinde azda olsa üzüldüğümü hissettim. Başımı salladım.

-Ben çıkıyorum aç değilim, birşey söylemesine izin vermeden mutfaktan çıkıp kolilerin arasından geçtim. Dışarıda hafifçe yağmur çiseliyordu. Siyah botlarımı ve siyah montumu giydim. Dışarı çıkıp yürümeye başladım. İdil benim aksime bugün erken kalktığını ve erken gideceğini söylemişti. Kulaklığımı çıkarıp taktım ve çalma listemi başlattım. Bugün Rüzgar'ı buluşmamızdan sonra ilk defa görecektim. Dün de mesajlaşmıştık. Düşünceler eşliğinde geçen on dakikalık yürüyüşün ardından okula geldim. İdil bensiz kantinde oturmayacağı için sınıfa çıktım. Tahmin ettiğim gibi sınıfta daha doğrusu sevgilisinin yanındaydı. Sırama çantamı koyup kulaklığımı çıkardım. O sırada zil çalmıştı tören olacağı için aşağı indik.

-Günaydın kanka.

-Günaydın.

-İlk dört ders boşmuş öğretmenlerin toplantısı varmış, alışıktık. Bir hafta da mutlaka yedi sekiz dersimiz boş olurdu. Bir de on iki olucaz. Neyse ki hocalar önden gidiyordu ve konularda geç kalmıyorduk. Başımı salladım.

-Kanka, bahçede sıra olduk.

-Efendim.

-Ben birşey yaptım yani durumlar öyle gelişti, böyle dediğine göre kesin sinirleneceğim birşey söyleyecekti ve şu an bunu duymak istediğime emin değildim. 

-Sınıfta konuşalım, bir şey demeden müdür konuşmaya başladı. Yağmur çiselemeye devam ettiği için fazla uzatmadı. İstiklal Marşı'nı okuduktan sonra sınıflara dağıldık. Tam sırama gidecekken  İdil beni durdurdu. 

-Biz Batu'yla sevgili olduk ya artık onunla oturucağım sen de Batu'nun yerine oturacaksın.

-Batu'nun yeri?

-Rüzgar'ın yanı, başımı hızlıca hayır anlamında salladım.

-Artık çok geç kanka bizim sıramıza da Berkayların önündeki çocuklar geçecek, sinirlice ona baktım. İlerleyip çantamı sıradan aldı. Mecburen montumu asıp onu takip ettim. Cam kenarına gelince Rüzgar kalkıp bana yol verdi ve köşeye ben geçtim İdil de çantamı kucağıma bırakıp önümdeki sıraya Batuyla oturdu. Onların önünde de Gökmen ve Berkay vardı. Yanımda Rüzgar oturuyordu. Eğer bunu abartırsam asla burada oturamazdım. Dersin boş olduğunu hatırlayıp kulaklığımı tekrar taktım ve kollarımı sıraya koyup başımı gömdüm kaldığım yerden dinlemeye başladım. Aklıma babam gelince yine ona kızdım. Bana haber bile vermemişti. Çok sevgili karısıyla yeni eve çıkıyorlardı. Umrumda değillerdi. Şu zaman kadar bana doğru dürüst babalık yapmayan birinden şimdi yapmasını beklemezdim. Sanırım annemi özlüyordum her zaman ki gibi. Keşke yanımda olsaydı. Omzumdan dürtülmemle başımı kaldırdım. İdil şirince gülümsüyordu.

-Sabah sana brovni aldıımm, dedi brovni gözüme sokmaya çalışırken. Kulaklığımı çıkarıp çantama attım. 

-Kahvaltı yapmadım sonra yerim, diyip elinden aldım. Bana yaklaştı.

-Sen iyi misin? dedi fısıltıyla.

-Galiba, dedim mırıldanarak.

-Teneffüste konuşalım tamam mı? başımı salladım. İdil bu yönden gerçekten çok iyiydi. Neyim var neyim yok çabucak anlıyor ona göre davranıyordu.

-Nevra sana da teşekkür edemedim. Teşekkürler, dedi Batu. Neyi kast ettiğini anlamıştı.

-Ne demek görevim. Ama sana birşey söylemem lazım, başını salladı. İdil ve yanımdaki Rüzgar bizi dinliyordu.

-İdil'den hoşlananlar kısmında birazcık yalan söylemiş olabilirim. Çünkü İdil'e kimse gelip senden hoşlanıyorum demedi ya da bunu belli etmedi, İdil koluyla koluma vurdu. Batu derin bir nefes aldı.

-Nasıl rahatladığımı anlatamam da neden yalan söyledin?

-Yalan söylemeseydim ne senin İdil'e açılacağın vardı ne İd- ahhhğ ne vuruyorsun bee, kafamı ovuşturdum. Ayağa kalkıp beni de kaldırdı. 

-Yürü canım arkadaşım gidelim sana yiyecek bir şeyler alalım aç olunca beynine kan gitmiyor, Rüzgar çekilince sıradan çıktım. İdil'in çekiştirmesiyle kantine geldik. Patatesli poğaça ve vazgeçilmezim elma suyumu aldıktan sonra masaya oturduk.

-Anlat bakalım neden üzgünsün?

-Aslında üzgün değilim sadece.. babamlar taşınıyormuş, kaşlarını çattı.

- O adam için üzülmüyorsun değil mi? İdil babamı hiç sevmezdi.

-Hayır. Sabah aşağı indiğimde koliler vardı. Asiye sultana sorduğumda o söyledi. Beni takmıyor asla. Onun gözünde her şey para ben varisim o yüzden beni takıyor ve tabi ki çok sevgili karısı. İdil ben annemi özledim belki de onun yanına gitmeliyim, yanıma gelip sıkıca sarıldı. Gözlerimden bir kaç damla yaş aktı.

-Nevra sakın bir delilik yapma. Ben sensiz yapamam, gülümsedim.

-O anlamda değil saf arkadaşım ziyaret etmek anlamında, derin bir nefes aldığını işittim benden ayrılıp yerine geçti. Hafif dolu gözleriyle konuştu. 

-Hadi ye artık, başka şeylerden konuşarak önümdekileri yememi bekledi. Sonunda bitince ayağa kalktı.

-Kışın kantin soğuk oluyor hadi sınıfa çıkıp kaloriferlere yapışalım, güldüm. 

-Bekle, kantine gidip bir tane daha elma suyu ve İdil için çikolatalı gofret alıp yanına geldim.

-Al bakalım, gülümsedi. Beraber sınıfa çıkıp yerlerimize geçtik. Erkeklerin konuşmasına kulak verdim.

-Bana ne abi ben de istiyorum, dedi Berkay. Gökmen de ona katılıp bize döndü.

-Kızlar yok mu sizin güzel kız arkadaşlarınız? İdil'e döndüm o da bana döndü. 

-En son arkadaş edindiğimizde ortaokuldaydık, başımı salladım.

-Nasıl ya hiç kız arkadaşınız yok mu? dedi Berkay yakınarak.

-Var ama sana bakarlar mı bilmem.

-Kimden bahsediyorsun? dedi İdil.

-CAM'dan sanki başka arkadaşımız var İdil, kahkaha attı. 

-Yok size burdan kız bakalım, dedi.

-Bu iki salağa kim bakar, konuşmanın başından beri hiç konuşmayan Rüzgar söze girdi. Güldüm.

-Hıh küstüm ben size, dedi Berkay ve önüne döndü. Gökmen de hıhlayıp önüne döndü. Gökmen ve Berkay'ın bizim kızlarla olabileceği düşüncesi aklımın bir köşesine yerleşti. Bunu düşünebilirdim.

_____

Hadi bakem pamuk eller yıldızı parlatmayaa;)