Patronum Mafya

56. bölüm Gelişime hazır olun

"Hadi anne"

"Ay bir konuşturmadın be oğlum. Bizim Oy..."

"Anne!.."

Adeta kükremiştim. Etrafta ki insanlar bize dönüp baktılar.

Anneme yaklaşıp "Bilerek mi yapıyorsun? Beren onun adını duyunca bile üzülüyor" dedim.

"Tamam oğlum kusura bakma. Bir daha olmaz" dedi. Yüz ifadesi değişmiş. Sesi adeta kısılmıştı.

Beren koluma girip "Neden annene öyle bağırdın ki. Kadın üzüldü" dedi.

Bir şey demeden arabaya bindim.
Yol boyunca hiç konuşmamıştım. Çok sinirliydim. Arada anneme bakıyordum. Camdan dışarıyı seyrediyordu. Üzgün olduğu her halinden belliydi. Pişman olmuştum. Keşke o kadar bağırmasaydım. Neyse sonra gönlünü alırım.

~~~~~~

Annemleri evlerine bırakıp kendi evimize geçtik.

Beren "Annene olan tepkini hiç beğenmedim. Keşke bir özür dileseydin" dedi.

O konuşmaya devam ederken aklıma gördüğüm kişi gelince ellerim yumruk olmuştu. Sinirimi fark eden Beren "İyi misin? Seni kızdıracak bir şey mi söyledim?" diye sordu.

Elini tutup "Hayır canım. Sen beni kızdıracak bir şey yapmazsın" dedim.

"Eee o zaman sorun ne?"

Ofladım. "Oyayı gördüm. Ve canın sıkılsın istemedim sadece bu" dedim.

"Bunun için mi bu sinir. Ben sana demiştim. Benim için sorun değil. Annene de boşuna bağırdın. Yarın gidip gönlünü alsan iyi olur" dedi.

"Giderim yanına merak etme."

Kaşlarımı çattım. Gerçekten de artık Oyayı sorun etmiyor muydu? Ama neden? Annem barışmamızı istedi diye mi? Karımı tanıyorum. Ben üzülmeyeyim diye böyle yapıyor.

~~~~~~

İşten eve yorgun bir şekilde gelmiştim. Beren beni kapıda karşılamıştı.

"Hoşgeldin"

Küçük bir öpücük kondurup
"Hoşbuldum. Güzel karım" dedim.

"Konuştun mu annenle?" diye sordu.

"Hayır. Bugün işlerim yoğundu. Yarın giderim artık"

"He iyi o zaman gitmene gerek kalmadı" dedi.

"Anlamadım?"

Tam o sıra kapı çalmıştı.
"Annemleri akşam yemeğine davet ettim. Burda hep birlikte konuşuruz" dedi.

"İyi yapmışsın."

"Benim mutfakta az işim var da sen açar mısın?"

"Tabi"

Beren mutfağa geçerken ben de kapıyı açmaya gitmiştim.

Kapıyı açtığımda gülümseyip "Hoş geldiniz" dedim.

Hatice annem "Hoş bulduk" diyip içeri geçti. Annem de arkasından girdi. Ama yüzüme hiç bakmamıştı.

Çok acıkmıştım. Masaya geçip yemeklerimizi yedik. O arada annemle konuşmaya çalışıyordum ama pek beni takmıyordu.

Annemle nasıl konuşabilirim diye düşünürken aklıma gelen ilk şeyi yaptım. "Annecim tuzu uzatabilir misin?" Bu bahaneyle belki bir konuşma başlatabilirdim.

Ne cevap vermiş, ne de tuzu uzatmıştı.

Berene baktım. Kulağıma "İşin zor" diye fısıldadı.