Patronum Mafya

49. bölüm Şirkette sabahlama

Hastaneden çıktığımızda Hatice annem arka koltuğa, Berenin yanına geçerken, Annem de ön koltuğa geçmişti. Arabayı çalıştırdım. Sonunda karımı evimize götürüyordum. Gülüşümü dudaklarımı bir birine bastırarak engellemeye çalıştım. Ali ve Sibel de peşimizden geliyorlardı.

Hatice anne "Oyy kuzum benim. Ağrın sızın yok değil mi?" diye sorduğunda Beren "Biraz var" dedi.

Canının acıması hoşuma gitmesede elimden bir şey gelmiyordu.

"Kıyamam canım. Eve gidelim sana prensesler gibi bakıcam. Ağrın sızın kalmayacak" dedi.

Beren "Uykum geldi" diyince Hatice anne kızına "Uyu yavrum. Kocan seni odana kadar taşır. Değil mi damat" dedi.

Gülümseyip "Tabi taşırım" dedim.
Onun için her şeyi yapardım.

Dikiz aynasından Berenle göz göze geldiğimizde bakışlarını benden kaçırdı.

"Hadi kapat gözlerini"

Tekrar gözlerimiz kavuştuğunda "Bir anda uykum kaçtı" dedi.

Sırf ben onu kucağıma almayayım diye demiyorsa bende ne olayım?

Gözleri ara ara kapansa da uyumamak için direniyordu.

Gözlerini ovup dışarıyı izlemeye başladı.

~~~~~~

Beren uyuyakaldığında arabayı sarsmadan yavaş yavaş sürdüm. Eve geldiğimizde annemler yukarı çıkıp Berenin odasını hazırladılar. Ben de Bereni uyandırmadan kucağıma almaya çalıştım. Odamıza kadar taşımıştım. Yavaşça onu yatağa yatırdığımda önüne düşen bir kaç tel saçı kulağının arkasına aldım.

Yatağın başına oturduğumda onun o güzel yüzünü seyrediyordum.
Nasıl da özlemişim. Eğilip alnından öptüm. O kadar süre hastanede kalmamıza rağmen kokusu hâlâ aynıydı.

Odadan çıkmadan önce son kez bakıp "Bana yüzünü çevirme ne olur? Her şey senin iyiliğin içindi" dedim.

Oturma odasına geçtiğimde bizimkileri gördüm.

Sibel "Beren uyandı mı?" Diye sorunca "Yok hâlâ uyuyor" dedim.

"Kızın da başına gelmeyen kalmadı ya!"

"Şşş duyacaklar" dedi Ali.

"Çalışma odama geçelim en iyisi. Orada rahat rahat konuşuruz" dedim.

Kapıyı kapatıp masamın başına geçtim. Elim çenemde öylece sus pus oturuyordum.

Ali ortamda ki sessizliği bozup "Ne düşünüyorsun?" diye sorunca.

"Bereni" dedim. Ondan başka neyi düşünebilirdim ki.

"Ben Bereni, Kadirden hiç koruyamadım" dedim.

Sibel "Nerden çıktı şimdi bu?" diye sordu.

"Öyle. Bereni tanıdığımdan beri Kadirin hep bir kötülüğü dokundu kıza. Ve ben buna çok şahit oldum. Ama hiç bir şey yapamadım. Ben karımı bile koruyamıyorum"

"Saçmalama"

"Neyi saçmalamayayım Sibel. Yalan mı? Onu koruyamadım işte."

"Bak ya ne diyor bu adam."

Yanıma gelip " Koruyamamış mış. Sen Beren için neler neler yaptın" dedi elini sallayarak. "Onunla ilk tanıştığımız günü hatırlıyorum da. Odada uyurken ki o hâli.  Her yeri mos mordu. Sen kurtarmadın mı onu? Daha kaç ay öncesine kadar kulübede adam tutup onu saklamadın mı? Ve bizim bile bilmediğimiz kim bilir kimlerden korudun. Düşmanın çok senin" dedi Sibel.