Patronum Mafya

Kesit

Hemşire başınız sağolsun dediğinde yıkılmıştım. Onu kaybettiğime hâla inanamıyordum.

İçim çıkana kadar ağlamıştım.
Sibelin bana doğru geldiğini görünce ağlamam daha da şiddetlenmişti.

"Yavuz" dedi Sibel.

"Neden ağlıyorsun. Hadi kalk ayağa" dese de ben hâla yerde oturmuş küçük bir çocuk gibi ağlıyordum.

"Beren" diye fısıldaştım. Konuşmaya gücüm bile yoktu.

"Hadi Bereni görmeye gidelim"

Sibel beni peşinden sürüklediğinde asansöre binmiştik. Onun peşinden gittiğimde kendimde bile değildim. Sibel bir odanın önünde durduğunda bizimkileri gördüm. Yüzleri gülüyordu. Onların yüzünde ki ifadeye anlam verememiştim. Ben morgun önüne geldiğimizi düşünürken kapı açıldığı anda gördüğüm şeyle donup kalmıştım.