Kitap Evreni

Ucube

"Sende benimle misin?" diye sordu genç adam.

Onu delicesine seven kadın ne kadar korksa da onu asla bırakmayacağına söz vermişti.

Derin bir nefes aldı ve "Seninleyim." dedi.

Adam bu cevaba gülümserken son kez sevdiği kadının gözlerinin içine baktı.

Adam, onları öldürmek için peşlerinden gelen adama baktıktan sonra sevdiği kadının belinden sarıldı ve uçurumdan kendini bıraktı.

İkisi de oldukça huzurluydu. Sonuçta son anlarında bile birliktelerdi..."

Kitabımın son sayfasını okurken gözlerim doldu. Sonu kötü biten kitaplara dayanamazdım.

"Bizimki yine ağlıyor." diyerek gülen Melisa üzerine Tuana "Bu sefer kim bu salağı ağlattı?" diye sordu.

Onları takmıyordum. Kendilerini popüler sanıp artist gibi dolaşan egoist et parçalarıydılar.

"Çağlacım seni kim üzdü?" diyen soran Melisa'yı "Çağda." diye düzelttim.

"Pardon Çağda'cım. Yoksa şu ergen kitaplara mı üzüldün?" diye sorarak kitabımı eline aldı.

"Geri ver." dedim.

Gülerek kitabın arkasını okumaya başladı.

Bu sinirlerimi bozarken "Geri ver." dedim.

"İyi, al." deyip kitabımı uzatınca tam alacakken yere attı.

Sinirle yerden kitabımı aldım ve çantamı da alıp sınıftan çıktım.

Arkamdan ucube dediklerini duyuyordum.

Onları umursamadan okuldan çıktım. Güvenlik her zamanki gibi yerinde değildi.

Boş sokakta yürürken her zaman olduğu gibi kitap dükkanına gittim. Buraya her gün gelirdim.

İçeride kimse yoktu. Belki de arka tarafta, depodadır.

"Ahmet Abi ben geldim!" diye bağırdım ve her zamanki puf koltuğuma oturdum.

Hem istediğin kitabı raftan alıp okuyabiliyor hem de satın alabiliyordun. İstersen de kitabı ödünç alıyordun. İşte bu özelliğini çok seviyordum.

Ben Çağda Kaplan, on sekiz yaşındayım. Lise son öğrencisiyim.

Hem annem hem de babam günde on iki saatten fazla çalıştıkları için gün boyu yalnızdım. Kardeşim de yoktu.

"Size nasıl yardımcı olabilirim?"