Sarıldım

10.3K 900 204
                                    

Deponun yan tarafına park edilmiş araçtan babam çıkınca koşarak ona sarıldım.

"Güzelim iyi misin?" diye soran babama "evet" anlamında kafamı salladım.

Esma Hanım dolu gözlerle "Oğlum." deyince Berk "Anne." deyip sıkıca sarıldı.

"Bende depoyu kontrol edeyim." dedi Burcu Hanım ve depoya girdi.

"Abi." diyen Ecem, Esma Hanım'dan sonra Berk'e hızla sarıldı.

Onların bu hali beni güldürürken aklım Burcu Hanım'daydı. Herkes kendi çocuğuna kavuşurken ortada kalmıştı.

"Bende bir depoya gireyim." dedim.

"Girmesen daha iyi olabilir. Fazla kan var." diyen Berk'e "Bana bir şey olmaz." deyip Burcu Hanım'ın arkasından gittim.

İçi dışına çıkmış ceset midemi bulandırırken Burcu Hanım'ın bir köşede kustuğunu gördüm.

Hızla yanına gittim ve "İyi misiniz?" diye sordum.

"Bir an ceset midemi kaldırdı. Sabah bulantısı da var." dedi.

"O zaman depodan çıkalım. Biraz daha kalırsak benim de içim dışıma çıkacak." dedim.

Burcu Hanım ile depodan çıktığımızda babam endişeyle "Burcu iyi misin?" diye sordu.

"Evet, iyiyim." diyen Burcu Hanım ile babam "Betin benzin atmış." dedi.

"Sadece cesedin hali midemi bulandırdı. Endişelenmeni gerektirecek bir durum yok, Eren." dedi Burcu Hanım.

"Öyle çabuk kandan etkilenmezsin. İtiraz istemiyorum. Hastaneye gidiyoruz." dedi babam.

"Senin evhamına da..." diyen Burcu Hanım'a gülerken babam "Çağda sende okula gidiyorsun. Devamsızlıkların sınırda." dedi.

"Eşyalarımı toparlayıp da gidemem." dedim.

"Ben senin yerine topladım. Bugün beden dersin de varmış. O yüzden spor çantanı da aldım." dedi babam.

"Okul formam yok." dedim sırıtarak.

"O da arabada." diyen babam ile ofladım.

Babam "Oflamak yerine arabaya bin. Hastaneye giderken seni de okula bırakacağız." dedi.

Somurtarak arabanın arka koltuğuna bindim ve camı sonuna kadar açıp "Şu okul yüzünden delirdim hep!" dedim.

Herkes bu dediğime gülerken "Deli rapprum varken birini dövebilir miyim acaba?" diye sordum.

Babam "Aklından bile geçirme." deyince somurttum.

Burcu Hanım ile babam arabaya binerken arkama yaslanıp derin bir nefes aldım.

Az önce Selim derdi son bulmuştu. Kitap yandığı ve bir daha geri kitaba dönme şansı olmadığı için normal bir insan gibi ölmüştü.

Her şey düzelmişti. Bir şey hariç. Büyük bir problemimiz vardı.

"Acıktım ben!"

Kitap EvreniHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin