Kitap Evreni

Göremiyorlar

Yanağını dürterken "Etli, kemikli sensin." dedim.

"Evet, benim." deyince "Ne ilginç." dedim.

"Sana aşığım." demesi gülümsetirken kapı çaldı. Herkese sürprizim var diye çağırmıştım.

Koşarak kapıya gittim ve gülerek onları karşıladım.

"Gelmemizi isteyince apar topar geldik. Ne oldu?" diye sordu Burcu Hanım.

Oturma odasından çıkan Berk'i göstererek "Berk yanımıza geldi." dedim.

Herkes bana tuhafça bakarken "Niye böyle bakıyorsunuz?" diye sordum.

"Abim burada değil." dedi Ecem.

Anlamayarak Berk'e baktım. Hayır, buradaydı.

"Buradayım." diyen Berk ile "Duymuyor musunuz? Burada. Bizimle." dedim.

Kimse bir şey demezken "Yoksa biliyor muydunuz? Bildiğiniz için beni buraya getirdiniz, değil mi? Sürpriz olsun diye." dedim.

"Çağda bugün çok yoruldun. Üzüldün de. Gidip dinlenmek ister misin?" diye sordu Esma Hanım.

"Oğlunuz burada. Neden sarılmıyorsunuz?" diye sordum.

Eren Bey üzüntüyle "Berk burada değil, Çağda." dedi.

Berk'in elinden tuttum ve "Bakın burada." dedim.

Kimse bir şey demezken Berk'e "Bir şey söylesene. Niye böyle yapıyorlar?" diye sordum.

"Sanırım beni göremiyorlar." dedi.

"Niye göremesinler? Buradasın." dedim.

Berk "bilmiyorum." diye omzunu silkerken Eren Bey "Çağda doktora gitmek ister misin?" diye sordu.

"Deli olduğumu düşünüyorsunuz ama değilim. Doktora da gitmek istemiyorum." dedim.

"Sen deli değilsin. Tanıdık bir psikolog var. Onunla konuşmak senin için iyi olur." dedi Eren Bey.

Ne yapacağımı bilemezken Berk'e baktım. Bana gülümseyerek "Gitmekten zarar gelmez. Zor zamanlar geçiriyorsun. Rahatlamana sebep olabilir." dedi.

"Tamam. Gidelim ama Berk de gelecek." dedim.

"Peki. Berk de gelsin." diyerek gülümseyen Eren Bey ile evden çıktık.

Arabasının ön kapısını açmasına rağmen arka kapıyı açtım ve Berk ile arka koltuklara oturduk.

Eren Bey şoför koltuğuna geçerken Burcu Hanım yanına oturdu.

Kafamı Berk'in omzuna koyarken elini tuttum. Buradaydı. O buradaydı. Onlar göremiyordu.