Kitap Evreni

Sağ

Kitap dükkanının personel odasında uyanınca endişeyle çevreme baktım. Herkes buradaydı. 

"Berk. Berk nasıl?" diye sordum. 

Burcu Hanım telefondan kitabı açıp bana uzattı. Hızla okumaya başladım. 

"Genç kız hayata gözlerini kaparken sevgilisi fark etmemişti bile. Tek düşündüğü onu hastaneye götürmekti. Çok geç olduğunun farkında bile değildi.

Arabaya binecekken genç kızın bilincinin kapandığını fark etti. Hızlıca nabzını yokladı. 

'Hayır, beni bırakamazsın. Çağda kendine gel.' 

Ne kadar da dil dökse de sevdiği artık gitmişti. Bırakmaması için yalvarması bir işe yaramazdı. İlk kez adamlarının karşısında böyle hıçkırıklarla ağlıyordu, adam. Onu da kaybetmişti. Artık kimsesi yoktu."

"Geri dönmem için bir yol yok mu?" diye sordum. 

"Üzgünüm." diyen Eren Bey ile önünde dizlerimin üstünde oturdum ve ayaklarına kapanarak "Ne olur bir çözüm bulur. Onu orada yalnız bırakamam." dedim. 

Eren Bey kollarımdan tutup ayağa kalkmama yardım etti ve "Sakın kendini bırakma. Şimdi senin geldiğini biliyor. Hem birçok risk vardı. Sapasağlam geldin." dedi. 

"Sadece fiziksel olarak sağlamım." dedim.

Esma Hanım ve Ecem'in de ağladığı görünce "Özür dilerim. Tek isteğim yanında kalmaktı. Onu mutlu edebileceğimi sandım." dedim. 

Esma Hanım acı bir tebessümle "Sakın üzülme güzel kızım. Sen elinden geleni yaptın." dedi.

"Şimdi yapabileceğimiz hiçbir şey yok mu?" diye sordum. 

"Maalesef." diyen Burcu Hanım'a "İlk başta direkt öldürmeye kıyamadım. Onun Selim'in peşinden gitmesine izin vermeyecektim." dedim. 

"Hayır, yapabileceğinin en iyisini yaptın. Sakın üzülme." dedi.

"En azından sağ." dedim. 

Kimse bir şey demeyince "Ben artık eve gitmek istiyorum." dedim. 

"Tabii, git. Dinlen." dedi Hakan Bey.

Hiçbir şey demeden kitap dükkanından çıktım. Etraf hala karanlıktı.

Eren Bey arkamdan geldi ve "Evine kadar eşlik edeyim. Gece gece yalnız kalma." dedi.

"Teşekkürler." dedim ve yürümeye devam ettim.

"Eline ne oldu?" diye sorunca anlamayarak "Ne olmuş?" dedim.