Kitap Evreni

İstiyordum

Terler içinde uyanınca uzandığım yatakta doğruldum. 

Yaşadıklarım gözümün önünden geçerken etrafa baktım. Evde, kendi odamdaydım.

Bu yaşananlar da neydi? Hepsi bir rüya mıydı? Rüya olsa bu kadar detay hatırlayamam.

Hem bir insan asla rüyasında ölmez. Beyin ölümün ne his verdiğini bilmediği için rüyada ölmeye yaklaşırken uyanırdı.

Bunca şey gerçekti ve öldüğüm için gerçek dünyaya gelmiştim.

Endişeyle masamın üstünde duran saate baktım. Sadece bir saat geçmişti. Tüm eşyalarım ,kitap hariç, bıraktığım yerdeydiler. Kitabın kapağı kapanmıştı.

En son okuduğum sayfaya geçtim. Yeni sayfalar eklenmişti. Bunlar benim yaşadıklarımdı.

Her şey hakim bakış açısı* ile yazılmıştı. Benden sonra eklenen sayfaları okumaya başladım.

Berk benden hoşlanıyordu! Benden hoşlanıyordu!

Yataktan kalktım ve üzerime bir ceket giydim.

Ev anahtarını aldıktan sonra evden çıktım.

Ne yaptığım hakkında hiçbir fikrim yoktu ama olayların başladığı yere ,kitap dükkanına, gitmek en doğru hareket olacak gibiydi.

Dışarıda esen soğuk rüzgarlar üşütürken ceketime sıkıca sarıldım. Şu an orada hava nasıldır? Ben kitaptan çıktım diye kitap durdu mu yoksa devam ediyor mu? 

Kitap dükkanına geldiğimde "kapalı" tabelasını takmadan kapıyı açmak için kapı kulpundan tutup kapıyı geriye ittirdim. 

Kapı normal olarak açılmamıştı. Kapının önünde oturdum ve sırtımı kapıya yasladım. Gerçek hayata dönmüştüm ama onlardan ayrılmıştım. Arkamdan nasıl da üzülmüşlerdir.

Geri yanlarına dönmek istiyorum. Buradaki gibi bir dünya vardı ama orada dünyanın bize yaşattıklarını unutacak kadar güvende ve mutlu hissediyordum. 

Zaten kitapları da bu yüzden okumaz mıyız? Gerçek hayatın bize yaşattıklarına bir anlığına dahi unutmak, acılardan uzaklaşmak için...

Hakim bakış açıcı= Hâkim (İlahi/Tanrısal) Bakış Açılı Üçüncü Tekil (O) Anlatıcı.
Tüm deneyimleri, hayatı ve olacakları bilir, görür ve duyar. Kahramanın kalbini veya aklını / zihnini okumaya kadar uzanır. Anlatıcı, anlattığı olayların dışında, gözlem halinde durur.