Kitap Evreni

Yaşamamış Gibi

Açtığım sokak kapısından Eren Bey gelip babamın kolunu tutunca endişeyle babama baktım. 

Eren Bey sinirle "Siz ebeveynliğinizi böyle mi yapıyorsunuz! Kız hata yaptı, korktunuz. Kızmakta haklısınız fakat şiddet hiçbir şeyin çözümü değil." dedi.

"Sen karışma." diyen babam ile Eren Bey ceketinin içinden bir kalem çıkardı ve "Bugün patronunun gönderdiği anlaşmayı bu kalemle imzalamayı düşünüyordum." dedi.

Babam bir anda kendini toparlarken Eren bey kalemi babama verdi ve "Çalışanları şiddete meyilli bir şirket benim işime yaramaz. Bu kalemi patronuna ver ve şunları söyle: Bu kalemle atılacak bir imza şirketinizi kurtaracakken bu kalem şirketin sonunu getirecek" dedi.

Babam tam konuşacakken Eren Bey "Çağda benimle gel." dedi. 

Eren Bey'in ardından ayakkabımı giyip apartmandan çıkarken endişeden kalbim çok hızlı çarpıyordu. 

Gözümden yaş gelirken "Kitabı yaktılar." dedim.

Eren Bey tebessüm edip bana sarıldı ve saçlarımı okşarken "Şu an sen iyisin. Bunu düşünelim." dedim. 

"Berk ne olacak? Kitap yakıldığına göre o da gitti." dedim. 

"Biliyorum. Burcu'dan da kitap kendiliğinden silinmiş." deyince ağlamam şiddetlendi.

"Onunla kavuşmayı bırak, bir daha konuşamayacağım bile." dedim. 

"Çözüm olmayacağını biliyorum fakat Berk'in evinin aynısı bu dünyada da var. Zaten sana Esma Hanımlar dünyaya geldiklerinde her şeyleri burada da vardı demiştik. Şimdi Berk'in kullandığı evi kimse kullanmıyor. Bugün oraya gitmek ister misin? İstersen orada kal." dedi.

"Bunu çok isterim." dedim.

"Hadi arabaya bin. Seni götüreyim." dedi.

"Teşekkür ederim." dedim ve şoför koltuğunun yanındaki yolcu koltuğuna oturdum.

Eren Bey de arabaya binince "Annemler ne olacak?" diye sordum. 

"Onları ben halledeceğim. Merak etme." dedi.

"Esma Hanım, Ecem, Taylan ve Hakan Bey ne durumdalar? Kitap yandı ve tamamen silindi. Berk artık hiç yaşamamış gibi." dedim.

"Burcu şimdi onlarla ilgileniyor. Sen bunları düşünme ve kendi acını istediğin gibi yaşa." dedi.

Acı bir gülümsemeyle "Tamam." dedim.