•DELIGENCIA•
Alam mo loko ka talaga! Iwan ko sayo!
Nasa sa sasakyan na kami ngunit bakas parin ang tuwa sa kanyang mukha, ngisi ng ngisi. Bakit kaba nakangiti diyan galit kung sabi sa kanya. Kanina pa kasi siya, pagkagaling namin doon.
Wala, ihahatid kita sa inyo para makapagpaalam na ako sa nanay mo nakangisi niyang sabi.
Wag na, di na kaylangan ako na mismo ang magsasabi kay nanay.
Natatakot ako pag nalaman ni nanay na malapit kami ni Rafeal. Kasi simula ng malaman niya na sunod ng sunod si Rafael sa akin, hindi na huminto ang mga sinasabi nilang gamitin ko daw at saktan sa huli.
Iyon mismo ang rason ko kung bakit ayaw kung malaman o higit sa lahat makita akong kasama si Rafael. Baka mas lumala pa ang mga masasamang plano nina nanay at tita.
No..., it's okay, ako na ang bahala ako yung ka date mo kaya responsibilidad kung ipaalam sa nanay mo na ako ang ka date mo. At gusto ko rin makita ang nanay mo. Tatay mo kaya baka magalit 'yun habulin pa ako ng itak 'non.
Wala na si tatay matagal na, dahil sa aksidente, tipid kung sagot sa kanya.
Mabilis naman siyang lumingon sa akin.
Sorry..., hindi ko alam. Ilang minuto rin ang katahimigan sa pagitan naming dalawa.
Pero, i wanted to meet your mom personally. Gusto kung ipaalam sa kanya ng personal. Hindi ba niya kilala sina lolo at papa, governor si lolo dati at si tatay na ang pumalit. Kaya baka kilala ng nanay mo sila. Malaking tulong narin 'yun sa akin no! pag aakyat na ako ng ligaw sayo. He said to make the situation lighter.
Malakas ko naman siyang sinapak. Ikaw talaga assuming ka eh paano kung ayaw ni nanay sayo?
Nawala ang ngiti sa kanyang labi dahil sa sinabi ko.
Bakit naman? Mabait naman ako ah..., at ikaw lang ang gusto ko! Matalino, gwapo at mayaman ako kaya imposible yang sinasabi mo. Natatawa niyang sabi.
Ah....Rafael dito nalang ako. Ihinto muna ang sasakyan dito. Dito 'din kasi niya ako ibinaba kahapon.
Dito na sabi! Pasigaw kung sabi ng hindi pa niya inihinto ang sasakyan.
Ha? Naguguluhan niyang sabi...,galit kaba? Natataranta niyang sabi pagkatapos ihinto ang sasakyan.
Mabilis kung binuksan ang pinto ng sasakyan at lumabas na. Malapit na kasi kami sa bahay, kaya natatakot akong makita kami ni nanay o tita.
Bumaba rin siya sa sasakyan.
Did i say something wrong? galit ka? I'm sorry.
And for i minute i saw sadness on his eyes. He panicked, after that I didn't say something.
Rafael is a nice person. And i don't want to hurt him. That's why keeping our distance would help.
Napahinto ako ng mariin niya akong hinawakan sa braso. Dahil aalis na sana ako dahil baka makita pa kami dito.
Bitawan mo ako, kalmado kung sabi sa kanya. Salamat nga pala sa paghatid at sa damit kanina.
Ako na bahala kay nanay ako na magpapaalam sa kanya, sige na pilit na taboy ko sa kanya.
Natuod ako sa aking kinatatayuan ng makita ko si nanay na may dalang basket ng gulay.
Nanlaki ang kanyang mata dahil sa nakita. Nakita ko ang pagdaan ng galit sa kanyang mukha pero napalitan agad ito ng ngisi ng makita na bumaling ang paningin ni Rafael sa kanya.
O anak! Masigla na sabi ni nanay, maaga kang nakauwi ah..., at sino tong gwapong bata na ito!
Alam ko na kilala ni nanay si Rafael dahil nakita narin niya ito at alam ko rin na nagbabait-baitan lang siya.
Halos manginig ang aking labi dahil sa takot na pwedi niyang gawin kay Rafael. Kahit alam kung pamilya ni Rafael ang may kasalanan sa pagkamatay ni tatay at ang nagiisang lalaking inibig ni tita.
Pero walang kinalaman si Rafael 'don, yun ang sigurado ako.
