•DELIGENCIA•
Saan tayo? tanong ko sa kanya ng makita na sa ibang daan kami patungo.
Maaga pa naman tayo, may ibibigay lang ako sayo. Nakita ko ang ngiti sa kanyang labi na nahahaluan ng kaba.
Nang mapansin ko na papasok kami sa isang mataas na gate ay nagpakaba sa akin.
Nasaan ba tayo? Bahay niyo ba ito? Naguguluhan kung tanong sa kanya.
Yeah, nakangiti niyang sabi. Nakalimutan ko kasi sa kwarto ko ang ibibigay ko sana sayo.
Haha..., sa sobrang excited ko siguro, napapakamot sa ulo niyang sabi.
Bahay ko to, ako lang mag-isa dito. Hindi ito ang bahay na kinalakihan ko. A gift from my grandfather, tukoy niya sa bahay.
Malaki ito at may modernong desinyo. Kulay grey, black and white ang lahat ng furniture. Ang bahay ay gawa talaga para sa lalaki.
Ah, aantayin nalang kita dito tukoy ko sa isang sofa kung saan pwedi akong umupo.
You should come with me, he said pagkapasok namin.
No, I'm just kidding mabilis niyang sabi ng makita ang pagkailang ko.
Mabilis siyang umakyat sa hagdanan na gawa sa glass. At ng hindi na siya matanaw ay inilibot ko ang aking paningin upang mapagmasdan ang kagandahan ng bawat desinyo ng bahay.
Halos gawa sa glass lahat ng interior, makikita mo rin sa labas ang malaking pool kung saan may jacuzzi rin sa gilid nito. May mga upuan sa labas at lamesa na gawa sa kahoy na sa tingin ko ay napakamahal.
Tanaw ko rin dito sa loob ang limang sasakyan niya na nakahelera sa kanyang parking lot. Matataas ang bakod ng bahay kung saan may mga puno at bulaklak ang nakatanim malapit dito.
Walang kapitbahay, at medyo malayo rin kung pupuntahan mo ito.
Nabaling ang aking atensyon sa kay Rafael na pababa na ngayon sa hagdanan. Bakas sa kanyang mukha ang tuwa ng makita ang pagkamangha ko sa kanyang bahay.
Naisipan kung bigyan ka ulit ng bulaklak sabay lahad niya sa akin sa bulaklak. Ah..., salamat naguguluhan kung sabi sa kanya ng maisip na nabigyan na niya ako ng bulalak noon isang araw.
Hindi ako tanga upang hindi malaman na mahal ang mga bulaklak na ganito. May cards at chocolate pang nakalagay dito.
Mamaya mo nalang basahin sabi niya sa akin habang tinutukoy ang cards. Nahihiya kasi ako napapakamot sa ulo niyang sabi.
Natawa tuloy ako dahil sa kanya.
Nakita ko siyang may kinuha sa loob ng kanyang suot. It's a box, maliit na kahon na gulay ginto.
Ahhh..., para sayo nakangiti niyang sabi. Binuksan ko ito at ng makita ang magandang necklace ay parang natauhan ako. Isa ito sa paalala ni tita sa akin na mahilig magbigay ng kung ano-ano ang pamilya ni Rafael bilang regalo.
Pumasok sa aking isipan ang sabi ni tita pati narin ni nanay.
Tangapin mo ang lahat ng ibibigay ng Rafael nayon sayo. Ipakita mo na labis kang natuwa at nagustuhan ang kanyang ibinigay.
Salamat.., nauutal kung sabi.
May i? sabi niya.
Tumalikod naman ako upang mailagay niya sa akin ang kwentas. Nang maisuot na ay hindi ko maiwasang ma mangha sa ganda nito.
May R itong pindant na ginto. Rafael yan sabi niya sa akin. At mas lalong nanglaki ang aking mata ng makita ang suot niyang kwentas na kaparehas sa akin. Ang kaibahan lamang nito ay ang pindant, D naman ang sa kanya.
D, pangalan mo sabi niya sa akin na para bang sinagot nito ang hindi ko masagot na katanungan sa aking isipan.
He did prepare foods. He cooked a steak at naglagay din siya ng wine. He assured me, na hindi iyon nakakalasing.
