• DELIGENCIA •
Mabilis ang takbo ng sasakyan, and my heart is beating so fast. I can sense to untold fear of the driver. Marunong siyang gumamit ng baril, and can surely save himself from danger.
But his royalty belongs to Rafael. At ramdam kung natatakot siyang madismaya si Rafael. And Rafael would end his breath if something bad would happen to me.
At kasalanan ko iyon, ako naman ang may gustong umalis sa bahay. Without Rafaels knowledge and after what happened, i don't think i would say even a single word to him.
He cheated on me, wag na wag siyang magpapakita sa akin. Dahil hindi lang sampal ang aabutin niya sa akin.
Napansin kung pabalik sa bahay namin ni Rafael ang daang tinatahak.
May dalawang sasakyan ang sumalubong sa amin. They escorted us, hanggang sa nakapasok kami sa private village kung saan ang bahay ni Rafael.
Lumabas ako ng sasakyan pagkatapos itong buksan ng isa sa mga tauhan ni Rafael. I think i lost all my energy after what happened.
Sinalubong ako ng mga kasambahay naming babae.
Ma'am ayos kalang po ba? Nag-uunahang sabi nila sa akin, they all looked scared and concerned.
Pina-upo nila ako, they are checking me, if wala ba akong tama ng baril o sugat. May dumating ring doctor, na siyang nagpagulat sa akin. Dahil wala naman akong tama o kahit sugat man lang.
A-ayos lang po ako. Wala namang masakit..., hindi naman ako natamaan. Tinignan ko ang driver na ngayon ay ginagamot ang sugat sa kanang kamay. Mabuti nalang at maliit lang sugat. Dahil alam kung nangyari ang lahat ng ito dahil sa akin. Hindi ko kayang may mapahamak na iba ng dahil lang sa akin.
Ma'am, si sir Rafael po tumatawag. I can feel the tense of the helper habang ina-abot sa akin ang cellphone. At tinanggap ko ito.
"Where the hell do you think you're going?!" Are you okay?
Inilayo ko ito ng bahagya sa akin dahil malakas ang kanyang boses. Ramdam ko ang kanyang galit, pero dapat ako ang galit sa kanya. Wala siyang karapatang magalit sa akin.
Magpapahinga na ako, tipid kung sabi sa kanya.
"I'm going home." Were going to talk about this. Take some rest. Mahina ang kanyang boses ng sabihin iyon.
I'm sorry.
Magpapahinga na ako, i said after i ended up the call. Ayaw kung sabihin kina nanay at tita, at baka mag-alala pa 'yon ng sobra. At gabi na, they're probably sleeping now.
Umakyat ako sa kwarto, sumunod sa akin ang dalawang helper.
Ayos na ako, magpahinga na kayo. Sabi ko sa dalawa. At pumasok na ako sa kwarto, i change my clothes at humiga na sa kama.
Nagising ako ng maramdaman ang mahinang pag-haplos ng kamay sa aking mukha. At ng idilat ko ang aking mga mata ay ang mukha ni Rafael ang aking nakita.
"I'm sorry, nagising ba kita?" He asked me.
Hindi ba halata? Tulog pa sana ako ngayon kung hindi mo hinawakan ang aking mukha. Galit kung sabi sa kanya.
He was shocked when i said those words, at doon ko napansin na lumabas nga talaga iyon sa aking bibig. Sa isip kulang dapat sasabihin iyon.
Ps: It's my Birthday!🥳
I love y'all! To all my readers thank you for giving it a try. I really appreciate it. You guys mean the world to me!
