Eloping Our Chances [BL][COMPLETED]

08 ; the power himself

C E V O R – X A V E R I O

Looking at the mannequin with the faces of those horrible people made me cry from loathe. I am suffering with selective amnesia because of them. It actually benefited me. I can focus more with the pain they cost me as the fuel of my raging fire! It feels like I'm floating in this world and no amount of weight can bring me back to the ground. I'm so full of the pain and torment at 'yon ang dahilan kung bakit malayo ang lipad ng aking mga ninanais.

I inhaled sharply when memories comes flooding through my head.

"'Yan lang ba ang lakas ng isang Xaverio?! Suntok!! Sa ating mundo ay hindi ko kailangan ng mahina! Sa loob ng sagupaan walang pahinga. Dalawa lang ang pagpipilian, makapatay ka o ikaw ang mapapatay. Importante ka sa mga tauhan mo, Cevor, iyan ang tandaan mo. Babagsak ang lahat ng nasa sa'yo kung magiging mahina ka. You're no longer living for your life; you're living for the lives of your people!"

"AHHHHHHHHHH!!" Ang sigaw ko at walang humpay na pinagbabaril ang mga mannequin na may mukha nila.

"'Yan ang dapat sa kanila Cevor. Barilin mo! Patayin mo! Huwag na huwag kang magdalawang isip, dahil papatayin ka nila. Patayan, hindi awa. Nagkasala at dapat pagbayaran!" I am so full of anger and I want to release it! Those who chose to sabotage me will face death with my bare hands. Walang makakapigil sa akin ngayon. Lalong-lalo na at nakabalik na ako sa lugar kung saan nagsimula ang lahat.

Sa mga panahong 'yon ay wala akong ginawa kung hindi sagarin ang aking pagkatao sa mga sukdulang pag iinsayo. Lahat ay inaral ko para sa mga plano ko. At hindi ako makakapayag na mauwi sa lahat ang aking mga pinaghirapan.

"Sino kayo? Nasaan ako? Bakit ako nandirito? P-Pakawalan niyo ako dito!" Naaala ko pa noon sa kung paano ako litong-lito sa mundo na ginisingan ko. Ang lahat ng sakit sa katawan ay walang katumbas sa sakit na dinanas sa kamay ng mga taong nagdulot nito. Pero alam niyo ang mas masakit? It was when the reality slapped me with the fact that my own family can do such thing just as to eliminate me.

Kakagising ko pa lang and they mercilessly reminded me of the things I went through; from the plane sabotage, to the people who disclosed my information to the enemies.

"Sinasabi ko sa'yo Cymon. Walang lugar ang emosyon sa trabaho natin. Kung may pagmamahal ka pa sa kaniya ay patayin mo na ito o mas maganda ang ituloy ang naunang plano, ang tuluyan ka ng ilayo sa kanila at tuluyan ka ng burahin sa mundo." Ito ang palaging naririnig ko kay Gwen.

I'm no coward. Hindi ako magtatago dahil lang sa natatakot ako. Ipapakita ko sa kanila na mali ang naging desisyon nila na kalabanin ako.

"Ang mga taong 'yon ay kabilang na sa nakaraan mo. Hindi dahil sa nabuhay ka ay 'sayangin mo ang buhay mo sa kanila. The organization need you Cymon."

"I said stop calling me Cymon!" I shrieked at kita ko ang gulat sa mata niya. 

"Patay na ang taong 'yan, matagal na! I'm doing this for myself. Walang silbi ang hininga ko kung paulit-ulit akong pinapatay ng nakaraan." Dumagundong sa buong silid ang boses ko. Kita ko kung paano napa-atras ang kapatid ko.

The Monteros and their allies are demons. They saw me as a threat and with no empathy; they feed me as their bait in exchange for their freedom. Ang alam ko kapag pamilya ay nagtutulungan, hindi nagtutulakan. Ang mga Montero ay kilala dahil sa kanilang prestihiyosong pangalan at uunahin kong titibagin ang nangunguna sa kanilang lahat. Ang mga matandang Montero.

"Sabi nga nila, ugat ang unang pinapatay para tuluyan ng mawalan ng pakinabang ang ibang parte ng halaman." Kung wala siya, mawawalan din ng suporta ang mga anak niya, kasama na dito ang mga apo niya.