Eloping Our Chances [BL][COMPLETED]

22 ; the party is over

L A D Y G A Y – O T E R O

Parang may karerang nag-uunahan ang mga luha ko ng makita ang taong ngayon ay maligalig na tinatanggap ang mga bulaklak.

"Cymon?" Kahit pa man at mahina ay narinig ko ang sambit ni Juday.

Gusto kong lapitan ang taong ito at yakapin, tanungin, at yakapin muli. Hindi ko alam pero malakas ang loob kong si Cymon ang taong ito.

Seeing him. Ganiyan na rin siguro ang tangkad ng pinsan ko. Ganiyan rin siguro siya manamit. Halos lahat ng bagay na nakikita ko sa kaniya ay sumisimbulo sa pinsan ko.

"Apo ko..." Mula sa taong kawangis ng aking pinsan ay napatingin ako kay Lola na halos hindi makahinga habang tinuturo ang baguhang dating na panauhin.

Hanggang ngayon ay pareho kaming magkakapamilya na nakatulala sa taong nakapangalan na Mr. Powers.

"Ma, kumalma ka please. Hindi makakatulong ang magsalita ngayon." Ang pag-alala ni Tita Amber kay Lola. Dali-dali akong tumakbo at kinuha ang water bottle at isinalin ang laman nito sa isang baso..

"Here water. Tama po ang sabi ng Tita, Lola. Hindi maganda ang magsalita. Take a sip muna to help you calm."

Marami pa akong naririnig na mga salita galing sa host pero wala na ang isipan ko bagkus ay hindi mawala-wala sa paningin ko ang taong ito.

"Siya pala si Cevor Powers?" Ang tanong ng asawa ko na ngayon ay karga-karga nag natutulog naming anak na si Entice. Sa kandungan naman ng Tita Amber ay nandodoon ang kakambal na si Shanizca naglalaro.

Tumingin ako ulit sa asawa ko at pinunasan ang munting pawis na namumuo sa sentido niya.

"Oo, bob. Narinig ko ang pangalan niyan sa mga balita at mukhang walang nakakakilala sa pagkatao niya." Parang si Cymon lang.

Masiyadong masikretong tao. Binalikan ko ang mga salita ko. Cymon and this infamous Cevor truly have the same traits.

"Ngayon ko lang siya nakita ng harap-harapan. Mukhang kilala nga ang pangalan niya, idagdag mo pa ang malaking market share niya sa mga hotels and resorts sa bansa."

Kaming magkakapamilya ngayon ay lahat naka-upo sa isang mesa. Lahat ay tahimik at parang malalim ang mga ini-isip.

"Para talaga siyang si Cymon..." Ang rinig kong buntong hininga ni Juday.

Gaya ko ay labis na pagkasorpresa ang namutawi sa kaniya. After all, sa amin ay isa siya sa mga nagalit ng husto sa balita ng pagkamatay ni Cymon.

Deep inside of me, I'm hoping na sana ay iisa lang ang taong ito at si Cymon. I know it's weird but looking at Mr. Powers and Cymon, magkaparehong-magkapreho talaga. Ang pananamit, ang tindig, ang kasarian, ang mga hilig.

Looking at the charity home, ngayon ko lang napansin na mas marami at tingkad ang mga bulaklak na Mirasol, ang paboritong bulaklak ni Cymon.

What is this feeling?

"Bakit parang natatakot ako?" Ang bulong ko sa sarili habang nakatingin sa taong ito.

And then our eyes gazes met.

Alam ko na kahit may takip sa mukha niya ay nakatingin siya sa akin. And it made my tears resurfaced. Isa-isa itong tumulo. Hindi ko alam pero natatakot ako. Looking at his stance ay parang wala siyang paki-alam. Paano nalang kung siya nga ang pinsan ko? Paano kung siya nga si Cymon?

Noticing how emotionless and unapproachable he is. Nakakatakot. I'm scared of all the possibilities na pwedeng mangyari kung siya nga si Cymon.

Galit ba siya? Is he angry at us? Ano ba ang nangyari sa kaniya? Is he okay? Komusta na siya? I don't know. Ang alam ko lang ngayon ay kasabay ng mga luha kung ito ay ang mga samo't-saring katanungan na bumabagabag sa isipan ko.