Eloping Our Chances [BL][COMPLETED]

34 ; dominant plea

C E V O R – X A V E R I O

My face is void with emotions as I watch them grieved for their loss. My head was swarming with emotions as I watch them cry in front of the media.

Bakit 'di sila ganiyan ka-affected nung ako ang nawala sa kanila? They weren't shading tears, wala akong nakita sa kanila na sakit. Masakit sa akin ang makita sila na ganiyan ka affected dahil iyang mga sakit sa mata at pighati nila ay 'di ko nasilayan nung bumalik ako dito sa bansa para sana ipakita na buhay ako, pero wala eh.

I was comatose but the moment na nagising ako ay wala akong bukang-bibig kundi ang maka-uwi. Only to found out na wala lang sa kanila ang pagkawala ko. It made me feel an enormous pang of hatred.

Itinaas ko ang bintana ng sasakyan just in time para mapansin ako ng isa sa mga Montero.

"Let's go."

Alcher Montero is stressed. Nakakatawang tingnan ang kilay niyang nakakunot habang minamasdan ng tingin ang sasakyan ko na paalis sa lugar nila.

Malaki ang suspensiya nila sa akin. 'Yan ang sigurado ako. My men were seen on the crime scene before nasunog ang buong paaralan.

Kung sisisihin nila ako, then good. Para hindi na ako mahirapang pabagsakin sila. I am tired of targeting them at their backs, just one push from them at hindi ako mag-aatubili na ilabas ang tunay kong anyo.

I have established my name internationally, nationally, and even at small provinces. Malaki na ang epekto ng pangalan at mga tulong ko sa mga taong naghihirap kaya madali ko lang mamanipula ang mga isipan ng mga tao.

They won't believe the news kapag lalabas man sa media na ako ang nagpapabagsak sa mga Montero dahil simula't-sapol ay ako na ang tumutulong sa kanila na mas palaguin pa ang lugar na'to.

In Cymon's heart, I may be cold and sober but I still have empathy towards the weak. I am the light in those days, na walang-wala sila. And I did it with pure intention.

"I've heard na malaki ang suspensiya ng Mayor na 'yun sa akin. Narinig ko sa mga tauhan natin na ako ang isa sa mga suspects for the investigation." I heard dad said.

"Nagawan ko na nang paraan. The country's president have debts to us, a small issue like this won't budge the Xaverios."

Seeing his reactions towards my past decisions, it reminded me of the real issue. Wala akong kasalanan. I am inwardly helping those bigots to save their family, but as stupid as it is, mukhang ako pa ang sinisisi nila.

'People and their entitlement for freedom of speech.' I can't help but to roll my eyes at that. Masiyadong maraming kuda pero wala namang ambag.

I'm not happy, but I'm not sad at the same time. I won't hold the kids on hold. No, wala sa plano ko ang isama ang mga inosenteng tao sa plano ko. Pero hindi ko rin itatanggi ang tuwa sa isipan ko ng makita kung paano magluksa ang mga Montero. Ngayon nila mararamdaman ang sakit at pighati ng mawalan. Binaliwala nila ang pagkamatay namin ng mommy Amoria!

"Ano ang susunod mong gagawin, reyna ko." Napatingin ako kay dad.

Parang kanina lang ay mukhang pag-alala ang binibigay niya pero ngayon, seeing my resting bitch face, he calmed.

Reyna... Umusbong ang isang ngiti sa labi ko dahil sa tinawag niya. Hindi masayang ngiti kundi poot at sakit. I never dreamed of being a queen. I was willing to have a simple life, basta kasama lang ang mga mahal ko. Pero wala eh. Tadhana ko ang maging isang kasuklam-suklam.

"Continue your advances, dad. Gusto kong ipitin mo sila ng ipitin hanggang sila na mismo ang maglalabas ng sarili nilang sungay. Papalabasin natin na sila ang masama." Ang sagot ko habang pinagpatuloy ang paglalagda ng mga dokumento.