Dragon

Part 19

سوکجین به سمت دنیل که به تنه درخت تکیه داده بود و به صدای پرنده ها گوش میداد دوید و گفت:«دنیل شی»

دنیل چشماشو باز کرد و به سوکجین نگاهی انداخت و گفت:«همون دنیل خالی صدام بزن»

سوکجین لبخندی زد و گفت:«باشه.. یونگی گفت آماده است تا باهاش تمرین کنی»

دنیل لبخندی زد و گفت:«عالیه! الان کجاست؟»

_با هوسوک توی باغ قصرن

دستشو دور شونه سوکجین حلقه کرد و در حالی که به سمت باغ حرکت میکرد گفت:«پس بیا با هم بریم»

--

یونگی به اعصایی که دستش بود تکیه داد و به پای گچ گرفته اش خیره شد. جالب اینجا بود که با اینکه تازه گچ گرفته بودش حس میکرد دیگه هیچ شکستگی ای نداره. با این حال واسه احتیاط با کمک هوسوک راه میرفت.

دنیل به سمتش رفت و یونگی براش دست تکون داد و لبخندی زد.

جیمین که پشت درختی ایستاده بود و به اونا نگاه میکرد لبخندی زد و کاملا عادی به سمت قصر راه افتاد. از اینکه دیده بود حال یونگی بهتر شده واقعا خوشحال بود.

تو فکرای خودش غرق بود که کسی به شونه اش زد و سرشو بالا گرفت تا به زن قد بلند رو به روش نگاه کنه. مادر دنیل بود و نگاه وحشتناکی بهش انداخت که تن و جونشو لرزوند.

وقتی از کنارش رد شد سرشو برگردوند و با تعجب نگاهی بهش انداخت و با خودش گفت:«اون زن چش بود؟»

---------------------------------------------

2:30 بامداد...

جونگکوک مثل اکثر شبای دیگه لبه پشت بوم نشسته بود و به آسمون خیره کننده نگاه میکرد. هر چقدر به اون زیبایی نگاه میکرد سیر نمیشد.

کسی کنارش نشست و از اونجایی که مطمئن بود تهیونگه سرشو به سمتش نچرخوند.

_باز اومدی اینجا؟

جونگکوک سرشو به نشونه تایید تکون داد.

_بلند شو بریم بخوابیم. فردا صبح زود باید بیدار شی

_بیخیال... میخوام اینجا رو ببینم.

---------------------------------------------

در اتاق رو با کمترین صدای ممکن باز کرد و توی تاریکی شب به اطرافش نگاه کرد.

روی نوک پاهاش راه میرفت تا صدایی ایجاد نکنه. وارد اتاق شد و در رو با صدای آرومی بست و به نامجون که روی تخت دراز کشیده بود و بخاطر خستگی غرق خواب شده بود نگاه کرد.

آروم به سمت چوب لباسی اتاق نامجون قدم برداشت و شمشیرشو که کنارش گذاشته بود برداشت.

شمشیر رو تو دستش چرخوند و به سمت تخت حرکت کرد.

نامجون تو جاش تکون خورد و رو به سقف چرخوند ولی هنوزم خواب بود.