White Love: Uhibbuki

Ishrin-20 (Nightmare)

"Dreaming of you and me"

Unique

Hinihingal akong bumangon mula sa pagtulog ko. What a nightmare sa isip-isip ko. Kinapa ko yung phone sa bed side table ko to check the time and it's 2:47 am in the morning pa lang. At dali- daling bumaba sa higaan at tinungo ko agad ang sofa at mga spare rooms pero wala akong makitang bulto na hinahanap ng isip ko.

Nasaan na ba kasi siya. Irritable kong bulong sa sarili.

Hindi ko alam at hindi ko mapangalanan kung anong tawag samin or yung mga nangyari samin na dalawa. Hindi ko din naman malaman sa sarili ko. Isang haplos niya lang bumibigay agad ako. Ano ba kasing dapat kung gawin. Pati puso at katawan ko sinusuway ako. Ayaw ko na muna isipin sa ngayon.

Nasa panganib din ang buhay ko. Sinabi ko na kay dad agad to. Kasi hindi na siya normal ilang beses na ba may nangyari sakin na hindi maganda, maraming beses na.

Kung wala lang lagi siguro si Seb na sumusulpot pag nasa panganib ako. Matagal na siguro akong nasa hukay.

Tulad ngayon, nasaan kaya siya. I checked all the spare rooms here at wala siya. Maka watch over you pa siya sa akin kagabi. Umalis naman pala. Aalis siya eh may tama siya sa balikat. Hindi gaanong kalalim but still it's a bullet gun na real. Tas kung makasabi ng gasgas lang daw.

Tas nakita ko siyang galing sa kusina may bitbit na tasa, tea siguro. Wearing checkered semi- boxer short tas white tshirt na sinadyang putulin ang sleeve.

Ang gwapong ganda niya lang nilalang. Kung saan niya yun nakuha hindi ko alam sa kanya. Hindi akin yun malamang.

Nagulat pa siya ng makita akong nakatayo sa sofa ngayon. Naka roba lang kaya ako ngayon.Hindi ko naman tinali kaya kitang-kita ko ang paglunok niya. Seryoso, hindi naman nakakaakit tong suot ko ah. Silk pajama nga lang to tas white sleeveless floral naman sa taas.

"It's too early honey... I mean Raya." sabay higop ng tea niya.

Natawa ako sa endearment niya sakin. Ang sweet lang. Tsaka siya lang tumatawag sakin ng second name ko. I don't know why but I feel so special using that name of mine, that came from her mouth of course.

"Nightmare", simpleng tugon ko.

Kumunot lang ang noo niya.

Maya-maya lang siguro ako babalik ng tulog sa ngayon mukhang natatakot akong bumalik sa higaan ko.

Umupo nalang ako sa sofa habang siya busy sa laptop niya. Ewan ko madaling araw busy siya. May gising pa bang mga ka chat siya ngayon.

"What are you doing?",sabay hikab ko at sumandal sa sofa ng naka cross arm.

"Work I guess". Sabi niya.

Madaling araw, work. Call center ba siya. Pagkakaalam ko nurse siya eh. Hindi naman siya graveyard shift. Sa akin, Oo.

Hindi ko na namamalayan na naka tulog na pala ako sa sofa.Ginising na lang ako ni Seb.

It's a weird feelings na secure and safe ako pag nandyan siya. Nakakatuwa lang na meron isang siya na handang ibuwis ang buhay niya para sakin.

"Let's go inside your room para maka ayos ka ng higa", habang nakatayo siya sa harap ko.

Hindi na ako nagdalawang isip pa at tinungo ang aking kwarto. Akala ko ihahatid niya lang ako. Pero pumasok siya at nahiga sa tabi ko.

Hindi na ako kumontra pa.Wala na rin akong lakas sawayin siya.

We're facing at each other. I don't know why but I found myself hugging her habang unan ko yung kaliwang braso niya. She's protecting me even sa pagtulog ko. At ang sarap at gaan lang sa pakiramdam.

"Your wounds". Tas nag tsk lang sakin. Indikasyon na wag na akong maingay.

She hug me enough na makahinga ako. So I press myself to her chest at nagsumiksik doon. While siya idinantay niya lang yung kaliwang paa niya sa balakang ko. Habang yakap yakap niya ako.

I don't mind hindi naman mabigat although first time ko to. Pero ang sweet lang namin tignan.

Later on, medyo inaantok na ako.Bago pa man sumara ang talukap ng aking mata na feel ko pang hinalikan niya ako sa ulo. And that makes me smile the most.

A nightmare that turns to a dream.