Het Element

☽ ⋆ 56 ⋆ ☾

De school lijkt zich te hullen in de stilte voor de storm.

Het nieuws is nog niet bekend. De verhalen gaan nog niet de ronde. De roddels zijn nog niet ontstaan.

De jongens vertrekken vanavond en ik heb geen idee wat er met Sybil gebeurd is.

Maar ik ben oké. En misschien gaat het daar om. Althans, dat is wat Ruth zei. Jij bent oké en daar gaat het om. Laat ze maar barsten. Wat maakt het uit wat er met ze gebeurt?

Het maakt uit. Ik weet zeker dat Sybil tegen haar moeder loog toen ze de reden uitlegde. Ik weet echter ook zeker dat Sybil had verwacht dat het gesprek anders zou lopen.

Ik moet de waarheid weten.

En daarom klop ik, heel laat nog, in die stille school, aan bij Evander.

Hij doet een beetje vragend open en bekijkt me. Ik zie aan de rommel op zijn bureau dat hij blijkbaar nog de moeite doet om zijn huiswerk voor morgen af te raffelen.

'Hé,' mompel ik.

'Hé, eh- ik hoorde wat er gebeurd was en- en- nou ja, ik wilde je even met rustlaten voor ik ging uitleggen- het is- het is echt niet zoals Dragomir zei. Ik wist niet dat ze dat zouden doen en het was ook absoluut niet-'

'Weet ik,' zeg ik. 'Maakt niet uit. Dragomir had zijn eigen redenen om dit te doen en het had niks met jou te maken.'

Hij knikt, opgelucht. Dan zwaait hij de deur iets verder open, al blijft hij me vragend bekijken.

'Ik wil ook even sorry zeggen,' zeg ik vlug. 'Ik had nooit...'

Hij wuift het weg. 'Laten we het gewoon vergeten. Ik eh... nu snap ik waarom je een beetje paranoïde was om Sybil.'

'Ja, maar het was alsnog niet oké.'

'Doe... doe het gewoon niet opnieuw.' Hij lacht wat opgelaten.

'Ja,' zeg ik. 'Ja, oké, dat beloof ik.'

'Oké.' Hij kijkt naar zijn schoenen, knikt en kijkt weer op. 'Wat eh- wat is er eigenlijk? Of was dat alles wat je wilde zeggen?'

'Ik eh...' ik leun tegen zijn deurpost aan, 'ik vroeg me gewoon af of jij wist wat er met Sybil gaat gebeuren.'

Hij lijkt bijna teleurgesteld dat ik meteen over haar begin.

'Laatste wat ik hoorde was dat ze er nog over zouden spreken,' mompelt hij. 'Volgens mij vanavond. Nu. Mijn vader is ook naar school gekomen om het er over te hebben.'

Ik knik. Ik aarzel. 'Weet jij... waarom zouden ze haar wegsturen? Op reis sturen?'

Hij haalt zijn schouders op. 'Het is wat veel heksen aanboden aan Sybils familie toen ze hoorden dat er een maanheks geboren was hier. Een verblijf in hun gebied. Er zijn veel verschillende soorten hekserij. Sybil zou er van kunnen leren voordat ze-' hij wil het zeggen: hij wil over het huwelijk beginnen, maar bedenkt zich, 'voordat ze les gaat geven, zeg maar.'

Ik knik. 'Waarom wil ze dat dan niet?'

'Omdat ze...' hij haalt zijn schouders op, 'ik weet niet. Ze zegt altijd dat ze op de juiste plaats geboren is. Wat dat ook betekent.'

Ik zwijg. Ik weet ook niet wat dat betekent.

'Maar ik bedoel-' hij schudt zijn hoofd, 'voor zover we weten gaat Moeder Overste nog vijftig jaar mee. Ze heeft zat tijd om te reizen voordat ze hier nodig is als overste. Ik weet niet waarom...' hij zucht, 'maar ja, dat dus. Ze is gewoon bang, denk ik. Wat... gek is, als ze een 240 jaar oude ziel is.'

'Als ik Aethers reïncarnatie was zou ik denk ik ook zo dicht mogelijk bij de school willen blijven.'

'Dat is waar,' mompelt hij.