Het Element

☽ ⋆ 40 ⋆ ☾

'Wat heb jij vandaag?'

'Wat?'

'Je loopt al dagen te mokken.'

'Nieuwe maan.'

'Die is al lang geweest.'

'Ik heb gewoon niet goed geslapen.'

'Hoezo dat?'

'Ik blijf rare dromen hebben over een deur die me niet binnen laat en ik weet dat ik die dromen kan stoppen door die deur door te lopen maar ik kom er niet in en als ik er in kom, dan word ik wakker voor ik kan zien wat er aan het eind van de hal ligt.'

Tillie is even stil. Ze knijpt haar ogen vragend samen. 'Eh... oké...?'

We staan in de schoolkassen. De winter leeft voort in ijzigheid en de sneeuw die overdag smelt, hoopt zich weer op in de nachten. Er glinsteren ijspegels van de bomen, er vallen witte vlokken uit de lucht en de kou hangt constant boven ons. Soms lijkt de natuur aarzelend een storm naar ons toe te werpen, maar die zet nog niet erg door.

Lady Pembroke is iets aan het uitleggen voorin de kassen. Ik luister niet. Wat ik tegen Tillie zei, is waar: ik heb niet goed geslapen, maar mijn slechte humeur komt denk ik niet daardoor.

Ik ben al in een slecht humeur sinds dat laatste gesprek met Evander.

'Wacht- dus het is steeds dezelfde droom?' vraagt ze.

Ik knik. 'Of- hij speelt zich in dezelfde omgeving af. En hij eindigt altijd bij die deur, maar ik kom er niet in.'

Tillie schudt haar hoofd. 'Je bent aan het doordraaien. Dat krijg je er van als je een heks bent die zich te veel met het elementsturen bezig houdt. Dan draai je door. Zometeen loop je er bij zoals Sybil doet.'

'Hé.' Ik frons. 'Stop. Dat is niet aardig.'

Tillie rolt met haar ogen. 'Ik vergeet steeds dat jij haar hielen likt net zoals al die zonneheksen doen.'

Ik zwijg en trek de plant uit de aarde van de pot die voor mij staat zoals ik Ruth voor me zie doen. Ik kijk naar de lange, nauwe wortels die duidelijk een nieuwe pot nodig hebben.

'Wees gewoon niet zo gemeen,' mompel ik. 'Ze wil er gewoon bij horen. En ze heeft tot nu toe nog niks fout gedaan sinds ze bij ons zit. Je moet haar gewoon een kans geven, zoals Fiona doet.'

Tillie schudt haar hoofd gewoon. 'Nee.'

Ik moet Tillie één ding nageven: ze is tenminste eerlijk. Toch zucht ik. 'Best. Dan blijf je maar in je bubbel leven, maar ik zeg het je: als er één ding is wat Sybil niet is, dan is het gek.'

'Ze heeft vanmorgen een kwartier lang gepraat over de stand van Jupiter.'

'Omdat Fiona over kikkers begon.'

'Ik snap de relatie tussen kikkers en de stand van Jupiter niet?'

'Het is- laat maar.' Ik kam door de wortels van de plant heen met mijn vingers om het zand er tussenuit te halen.

'Dit zou zoveel makkelijker zijn als we gewoon mochten elementsturen,' fluistert Tillie. 'Ik bedoel- stervelingen kunnen dit toch ook? Die wortels helen door ze in een andere pot te zetten?'

Ik grijns flauw. Ik kijk op naar Lady Pembroke, die nog steeds druk bezig is met uitleggen en kijk dan weer neer op de wortels.

Ik hou mijn hand er onder. De wortels groeien tussen mijn vingers door.

'Zo gezond als kan zijn,' zeg ik, maar als ik me naar Tillie wil draaien, kijkt Tillie niet terug: ze staart naar de voorkant van de klas.