Het Element

☽ ⋆ 8 ⋆ ☾

'O, alstublieft. Ik zweer dat ik niks aanraak. Ik heb de hoofdstukken over dit onderwerp al doorgelezen! Ik zweer dat ik-'

'Die hoofdstukken laten wij de eerstejaars lezen!' snauwt Lady Pembroke tegen mij. 'Je mist jaren aan kennis!'

'Maar ik zweer dat ik niks aanraak. Ik wil alleen kijken.'

'En niks doen zeker?' zegt ze. Ze draait zich naar me om. 'Er zijn honderd dingen waar je je tijd beter aan kunt besteden.'

Het is een mooie dag. De zon schijnt buiten en de kleuren van de natuur leven op in de blauwe hemel. Kruiden- en plantenleer; vandaag gaan we testen of onze brouwsels de bonenstaken in de schooltuin kunnen laten groeien.

'Nee,' zeg ik. 'Ik wil gewoon- gewoon wat echte magie zien. En het is zo'n mooie dag. O, laat me alsjeblieft meegaan.'

'Echte magie?'

'Ik bedoel-' begin ik vlug, voor ze daar over kan gaan snauwen, 'ik wil het gewoon zien. Dat is alles. Dan- dan zweer ik dat ik volgende week vijf hoofdstukken heb gelezen voor alchemie.'

'Vijf?'

Ik knik, ook al weet ik zeker dat het me dagen gaat duren om die hoofdstukken door te komen.

Lady Pembroke lijkt er over na te denken. Alchemie is een vak waar ik vooral niks van bak: er zijn moeilijke formules, veel woorden en het vak is te exact en mijn heksenintuïtie laat me er bij in de steek.

'Goed,' zegt ze dan. 'Maar ik wil dat je je brouwsel binnen vijftien minuten klaar hebt. En als je dan nog niet buiten staat, ben je te laat.'

Mijn ogen groeien enthousiast. 'Ik mag zelf een brouwsel maken?'

Ze knikt, grijnst een beetje als ze mijn gezicht ziet, maar veegt die grijns vlug weg.

'Ik wil wel eens zien wat jij in je mars hebt.'

Even later, sta ik, gehaast en vluchtig, een brouwsel te maken in een kleine ketel. Ik lees de instructies, gooi er in wat er in moet, zweet terwijl de warme walm uit de ketel in mijn gezicht slaat en roer vluchtig.

Ik giet de substantie in een flacon.

Dan komt het echte werk.

Ik loop met de nog hete flacon in mijn handen naar een andere tafel. Lady Pembroke is met de rest van de klas al vertrokken om de tuin te bekijken. Ik kijk op naar de houten klok. Nog zeven minuten.

'Oké.'

Ik adem uit, werp een blik op de instructies.

Het beheksen van uw brouwsel voor optimale resultaten:
1. Houdt uw doel voor ogen en focus u slechts op het doel tijdens het brouwen;
2. Maak uw hoofd leeg en haal het doel helder voor ogen. Hardop opzeggen kan helpen;
3. Houd de energie van het doel vast terwijl u uw speeksel in het brouwsel giet;

Ik kijk verward naar de instructies. Waar zijn de ingewikkelde spreuken? Waar zijn de vonken? De toverstaf - als het moet? Ik frons. Is dít wat ze ons aanleren als bosheksen?

Wij moeten in een potje spugen terwijl de vuurheksen zichzelf veranderen in dieren?

Ik zucht, kijk op naar de klok. Vijf minuten.

Ik kijk op mijn brouwsel neer. Met een lichte teleurstelling, ontspan ik me, knijp ik mijn ogen dicht en fluister ik het eenmaal: 'laat mijn bonenstaak groeien.'

Dan spuug ik in de flacon, druk ik de dop er op en ren ik zo snel als ik kan door de school heen.

Als ik buiten kom, is mijn haar omhoog gaan staan van de damp die er van de ketel kwam. Ik ben buitenadem. De anderen staan al op het platform bij de bonenstaken. Ik daal de kleine, stenen trapjes vluchtig af.