Het Element

☽ ⋆ 35 ⋆ ☾

'Weet jij wie Elizabeth Rozet is?'

'Je bedoelt van Aether?'

'Ja, precies.'

'O, één van de eerste leraren op de Academie. Hoezo?'

We zitten in de kar, op weg naar Fortuna. Er vallen kleine sneeuwvlokjes uit de hemel. Het pad onder ons hobbelt zachtjes onder het bospad en het paard van familie Fabel, is een oude, koppige hengst die niet heel geschikt is voor het vervoeren van tientallen breekbare eieren. We zitten tussen de eieren in terwijl Mildred op de bok zit en de kar bestuurt. Er glijden rijen bomen langs ons heen. We zijn om vijf uur 's ochtends al vertrokken en het is inmiddels licht.

'Aether schreef veel brieven aan haar. Ik probeer uit te zoeken wat ze nou voor elkaar waren.'

Tillie haalt haar schouders op. 'Ze was een belangrijke lerares. Een krachtige heks.'

'Ja, maar...' ik aarzel, 'of ze waren familie, of... ik denk-' ik draai mijn hoofd naar Tillie toe, 'wat als ze waren zoals Ruths moeders voor elkaar zijn, weet je wel?'

Tillie fronst. 'Nee,' zegt ze. 'Ze waren goede vrienden, dat weten we wel, maar...'

'Maar Aether schreef letterlijk aan haar dat ze de zee zou willen scheiden om bij haar te zijn,' zeg ik.

'Dus?' zegt Tillie. 'Zo praatten vrienden in die tijd tegen elkaar.'

Ik betwijfel het. 'Ik zou niet zo tegen je praten.'

'In die tijd,' zegt Tillie.

'Oké, maar er staat nergens dat het niet zo is, toch?'

'Nee, maar wat zou het uitmaken?' zegt Tillie.

'Weet ik niet,' mompel ik. 'Denk dat ik het gewoon interessant vind. En ik kan het Zephyr niet vragen, want hij haat me.'

'O ja - hoe is het trouwens gegaan met Moeder Overste? Ben je al betrapt op je illegale lessen?'

Ik schud mijn hoofd trots. 'Doe jij ook mee?'

Ze haalt haar schouders op. 'Ik denk het wel. Ik verveel me en ik wil van de drama afweten. Ik zou het vreselijk vinden om te missen hoe alles in de soep loopt.'

Fortuna is levendig. We helpen Mildred met het verkopen van haar eieren op de markt: hard roepen dat we eieren hebben en de muntjes van de mensen aannemen, tellen en ruilen voor de eieren. Het is duidelijk dat de meeste mensen de familie Fabel al kennen - en ze trouwens ook mogen: onze eieren zijn voor de avond op.

Voor we door de eieren heen zijn, is er echter nog één klant die ik vandaag denk ik liever niet had willen zien.

Tillie stoot me aan. Ik laat bijna een doosje eieren uit mijn handen vallen. Ze giechelt.

Dan zie ik het ook: Evander komt aanlopen, en het is duidelijk dat hij me hier niet verwacht had te zien.

Ik slaag er nog even in om te doen alsof ik hem niet zie door wat eieren aan een vrouw te geven, maar hij negeert me niet terug: hij stapt met een vragende blik op me af. Zijn ogen glijden over me heen. Hij fronst licht vragend, maar glimlacht.

'Ik had jou hier niet verwacht te zien,' zegt hij.

Ik frons een beetje. 'Hoezo?'

'Nou... je reageerde niet op mijn brief.'

'O,' zeg ik. 'Ja, ik- ik ben bij Tillie thuis, dus...' ik houd de eieren kort op, 'ik help.'

'Jongen, als jij met mooie meisjes wil praten en mijn hulp van haar werk wil houden, doe het dan op z'n minst nadat mijn eieren op zijn,' zegt Tillie's moeder.