Het Element

☽ ⋆ 37 ⋆ ☾

Alle ogen in de zaal, staan op ons gericht.

Normaal zou dat een slecht teken zijn. Vanavond, is dat een goed teken, en vooral als ik de gezichten zie van de mensen die ik precies zo wilde laten kijken.

Ogen glijden uitgebreid over mijn broek heen, over mijn arm, die in die van Sybil gehaakt is en over mijn grijns, die triomfantelijker is dan die ooit geweest is. De muziek die uit de platenspeler komt, zingt door terwijl het rumoer iets stiller valt als we binnenkomen.

Ik kijk de zaal rond.

Evander staart ons in ongeloof aan, Tillie's ogen groeien, de zonneheksen fronsen en dan is er dat laatste gezicht dat ik niet liever zo had willen zien: Moeder Overste staat er bij alsof ze haar glas uit haar hand gaat laten vallen van schok.

Ik blijf haar een paar seconden langer aankijken dan de rest terwijl Sybil en ik naar binnen lopen. Moeder Overste kijkt strak terug.

'Nou,' mompelt Sybil zachtjes, als we in de zaal beland zijn. 'Wat nu?'

'Nou...'

'Hé.' Alawa is onze kant op komen lopen. Ze lacht als ze ons ziet. Ze draagt een mooie, kleurrijke jurk met allerlei franjes en haar vlechten zijn versierd met even kleurrijke linten en veren. Haar ogen glijden over ons heen. 'Wat een binnenkomst. Vanwaar de broek, Eris? Of ben je één van die stadsdames die dat nu hip vinden - om een broek te dragen?'

'O,' zeg ik. 'Nee. Zephyr wilde me niet met Sybil binnenlaten omdat ik geen jongen ben,' zeg ik. 'Dus ik verkleedde me er als één. En ik moet zeggen.' Ik steek mijn been uit. 'Best handig. Zo'n broek. Ik heb het gevoel dat ik kan bewegen zoals ik wil.'

Sybil lacht om me. 'Ik heb nog nooit iemand zoveel moeite zien doen om me mee te mogen nemen naar een schoolfeest.'

'Dat is precies waarom ik het doe,' zeg ik. 'Je verdient die moeite. O! En- ze doet mee, trouwens.'

Alawa's ogen glijden over Sybil heen. Ze knikt tevreden; tevreden over het feit dat ik Sybil oprecht en eerlijk betrek in het elementsturen en er blijkbaar een vriendschap aan over heb gehouden. 'Goed,' zegt Alawa. 'Want ik heb veel mensen verzameld die je willen spreken, dus...'

Mijn gezicht licht op. 'Echt?'

'Laten we eerst wat drinken pakken,' zegt Sybil, met een klein knikje.

'O ja. Natuurlijk.'

De avond vult zich met het enige wat ik wilde: plezier. De drankjes maken mijn hoofd licht terwijl ik rondloop als de aandachttrekker die ik vanavond ben, met Sybil aan mijn zijde, terwijl Alawa en haar vrienden me aan allerlei mensen voorstellen die me willen spreken over het elementsturen, over hoe goed ze het idee vinden en hoe graag ze willen meedoen, maar dat moet wel zachtjes: de leraren bekijken me met vlakke, ongeamuseerde gezichten, Evander staat mokkend, zonder afspraakje, met zijn drankje in zijn hand, alleen bij Talon, die blijkbaar ook geen afspraakje heeft en Tillie bekijkt me eigenlijk niet veel; het is vooral Ruth die ons af en toe een bezorgde blik toewerpt.

'Ik zal er zijn. Maar alleen om te zien hoe je zand zal happen.'

'Dat is best. Dat maakt me niet uit. We hebben nog zonneheksen nodig, dus kom vooral.'

Ophelia Wang staat met een kleine grijns voor me. Ze kijkt metend opzij naar Verana Zosia, die even aarzelend terugkijkt naar haar vriendin.