Het Element

☽ ⋆ 28 ⋆ ☾

'Wat doe je hier?'

Iedereen aan de tafel is stil. We staren allemaal dezelfde kant op, zonder woorden, in complete schok.

'Eh-' Evander fronst. 'Ik heb je nog niet gefeliciteerd.'

Iedereen blijft zwijgen. Zijn ogen glijden over iedereen heen: Ruth, Leaf, Fiona, Tillie en ik.

'Ik ben Evander trouwens,' zegt hij, alsof iedereen dat niet al lang weet. Hij glimlacht een beetje opgelaten. 'Leuk jullie te ontmoeten.'

'Tillie,' zegt Tillie dan terug, met een brede, vermaakte grijns.

Hij knikt, lacht kort en loopt langs de tafel heen. Hij reikt naar iets in zijn tas. 'Jouw naam had ik hier en daar al horen vallen ja.'

Tillie werpt Ruth een enthousiaste blik toe. Evander houdt iets voor me op.

Het is een boek.

'Ik gokte dat je niet bepaald het type was voor sieraden en parels,' mompelt hij. 'Ik wist niet goed wat ik je anders moest geven. Dus ik dacht: ik geef je dit. Het hoofdkarakter doet me een beetje aan je denken.'

Ik staar hem aan. Het is een boek met een rode kaft en gouden letters.

Alice in Wonderland.

Ik pak het boek langzaam aan. 'Bedankt.'

Hij glimlacht, werpt me nog een blik toe en lijkt weg te willen lopen, maar dat is voordat zijn ogen op mijn haar vallen.

Hij zit kort aan de strik die mijn haar bij elkaar houdt. 'Sinds wanneer draag jij je haar zo?'

Ik ben verbaasd dat hij die beweging maakt. Hij moet weten hoe ik er bij zit, voor de ogen van al mijn vrienden, want ik zie de pesterige grijns achter zijn uitdrukking schuilen.

'Vind je het niet mooi?' vraag ik.

'Jawel,' zegt hij vlug. 'Ik vraag me gewoon af waarom je het nooit eerder zo droeg.'

'Omdat ik deze gisteren van Sybil heb gekregen.'

Hij lijkt verwonderd. Zijn blik licht een beetje op. Hij houdt zijn hoofd schuin, fronst lichtjes. 'Sybil?'

Ik knik. Ik wil hem vragen waar hij geweest is en wat hij bedoelde met dat het hoofdkarakter uit dit boek op me lijkt en ik wil hem vertellen over Ruths idee om elementsturen een extra vak te maken, maar hij trekt zijn wenkbrauwen kort op, knikt en loopt al weg.

Tillie ademt ongelovig uit.

'Oké,' zegt ze, waarna ze haar handen kort opheft. 'Ik wil niet veel zeggen, maar ik heb het gevoel dat ik jullie net heb zien zoenen voor mijn ogen.'

Ik lach schop haar onder de tafel. 'Hou op.'

'Het is zo,' zegt ze. 'Dat boek, die blik, de manier waarop hij aan je zat. En jij wil mij laten geloven dat jullie nog nooit gezoend hebben?'

'Hou op,' kreun ik. Toch giechel ik. 'Hij is waarschijnlijk nog niet eens buiten gehoorbereik en jij loopt al weer zo luid te blaten.'

Tillie kijkt opzichtig om. Evander zijgt aan een tafel neer bij zijn vrienden.

'Wacht even-' zegt ze dan, en ze draait zich terug naar de tafel met een heel andere blik. 'Sybil - hoorde ik dat nou net goed?'

Mijn mond hangt halfopen. Ik was even vergeten dat geen van deze heksen een idee heeft van mijn obsessie met zowel Sybil als Evander en hun mysterieuze plannetjes die over mij gaan.

'Ja,' zeg ik dan. 'Ja, ze- ze is op dezelfde dag als ik jarig. Dus ze gaf me een cadeau.'

'Het is vervloekt!' roept Tillie uit.