Het Element

☽ ⋆ 7 ⋆ ☾

'Vandaag, op deze dag precies, 13 september, is het 100 jaar geleden dat we onze stichter, één van de meest krachtige heksen in de geschiedenis, voor het laatst hebben gezien.'

Ik lig met mijn hoofd op mijn handen en staar uit het raam. Buiten valt de natuur langzaam uit elkaar: bladeren dwarrelen naar beneden, hier en daar schiet er een paddenstoel uit de grond, de lucht is lichtgrijs. Naast mijn tafel, op de houten vloer, is nog steeds een spoor te zien van de inkt die ik niet uit het hout kreeg. Sindsdien weiger ik om op te letten in meneer Zephyrs lessen en weigert hij om te doen alsof ik besta.

'Aether Ameth. Zij stichtte deze school niet als school, maar als veilige haven, als rustplaats, als toevlucht voor heksen en men met heksenbloed. Het was pas later, 44 jaar later, dat men naar haar toe kwam met het voorstel om een school te stichten en zo is de Occulta Academie ontstaan. Zij, in haar late zeventig toen, ging akkoord. Ze heeft zelfs nog jaren les gegeven, beweerde dat elke heks elk element kon aanleren, ging toen op zoek naar het bewijs daarvoor en probeerde zichzelf alle elementen aan te leren. In haar latere jaren zette ze deze studie opzij en ging ze vooral op zoek naar de spreuk voor het eeuwige leven; de ultieme queeste naar de ultieme bescherming voor elke heks in het bestaan.'

Ik kantel mijn hoofd zodat ik het bord kan zien. Hij heeft er een paar jaartallen opgekalkt.

'Men gelooft dat ze zo'n 140 jaar geworden is voor ze stierf. We weten niks zeker. Haar dood wordt beschreven als één van de grootste mysteries die de hekserij heeft gekend. Men gelooft dat ze zo enorm veel spreuken heeft gebruikt om zichzelf al die jaren in leven te houden dat toen die magie weg viel, slechts haar eigen, aardse vorm overbleef: slechts een hoopje stof - het is het enige wat we gevonden hebben als mogelijk overblijfsel van haar aardse gedaante. Sommigen geloven echter dat ze verdwenen is en dat ze de sleutel naar het eeuwige leven met zich meegenomen heeft; dat ze hier, vandaag de dag, nog altijd ergens op de wereld voortleeft.'

Meneer Zephyr zakt tegen zijn bureau aan.

'Wat natuurlijk niet mogelijk is,' zegt hij. 'Vragen?'

Ik ben niet de enige die er verveeld bij zit. Iedereen lijkt half te slapen, behalve Fiona, die bij elke les zit met grote ogen, een verwonderde uitdrukking, en ook nu, haar hand opsteekt.

'Deveaux?'

'Is het niet zo dat ze doden weer tot leven kon wekken?'

'Aether Ameth was één van de meest getalenteerde beoefenaars van necromantie die er ooit geleefd heeft, maar de bronnen verschillen als het gaat om het feit of ze een dode ooit tot leven heeft kunnen wekken. Sommigen uit haar tijd zweren er bij, anderen zijn sceptisch. Er is in ieder geval nooit een ziel geweest die dit feit heeft kunnen checken met zijn eigen ogen. Aether Ameth beweerde vooral zelf dat ze dit kon.'

Tillie leunt naar me toe. 'Ik zei het toch: alle maanheksen houden van aandachtvragen.'

Ik grinnik zacht.

'Maar als ze dat kon, is het dan niet meer dan logisch dat ze nog leeft?' zegt Fiona. 'Ik bedoel... als ik doden tot leven kon wekken, dan had ik mezelf ook graag geholpen.'

Meneer Zephyr knikt. 'En daarom geloven ook velen dat ze nog leeft.'

'Ik ook,' zegt Fiona.

'Kan me niet schelen, Deveaux,' zegt hij. 'De les is voorbij. Vertrek alsjeblieft zonder te veel lawaai.'

We schuifelen de klas uit. Fiona kwekt tegen Leaf verder over wat ze allemaal gelezen heeft over Aether Ameth.