Het Element

☽ ⋆ 45 ⋆ ☾

Het begint te onweren op één van de koudste dagen van het jaar.

Isobel kijkt naar de lucht.

'Dat is het werk van een heks.'

We lopen door de straten. Meneer Lollipus staat in de winkel vandaag omdat Isobel vond dat ik een dag vrij verdiende, al vind ik dat ik helemaal niks verdien van wat ze me geeft. Ik ben met haar meegegaan om wat spullen op te halen in het dorp. Het lijkt er op dat Isobel vrijwel het hele dorp kent: we zijn al door meerdere mensen aangesproken. De mensen bekijken me dan vragend, maar Isobel schroomt niet om op die blikken te antwoorden: ze vertelt over me alsof ik haar nieuwste, bijzondere aankoop ben. Ik vind de manier waarop ze over praat denk ik geruststellend. Ze noemt niks over de reden waarom ik niet op school ben: ze vertelt blij en enthousiast en bijna... trots over het feit dat ik in haar winkel sta en het weet mijn schuldgevoel iets te dempen.

Maar dat schuldgevoel groeit al snel terug.

'Wat... bedoelt u?'

'Dat weet ik niet zeker,' zegt Isobel. 'Maar het onweert niet op zulke koude dagen, dus ik gok dat er een heks in de buurt is die nogal wat storm met zich meedraagt.'

Ik kijk op naar de lucht. Hij is niet donker, niet zwaar, niet grauw: de hemel hangt in helder lichtgrijs boven ons. Er sluipt een flits door de wolken heen. De flits maakt een zacht, rommelend geluid.

Isobel loopt een winkel in.

'Heksen kunnen dat doen? Stormen veroorzaken?'

De winkel ruikt lekker, maar is een beetje donker van binnen. Mijn ogen doen er even over om aan het gedempte licht te wennen, dat raar afsteekt tegen de felle witheid van buiten. Ik kijk naar de kleren. De kleren aan de poppen, rekken, hangers.

'Heksen kunnen de elementen sturen,' zegt Isobel. 'Het zou raar zijn als ze geen stormen zouden veroorzaken.'

Ik zwijg als er een vrouw achter de toonbank verschijnt, ook al heb ik meer vragen. Ik weet nog steeds niet goed hoe bewust iedereen hier zich precies is over het bestaan van heksen.

'Ah, mevrouw Lollipus,' glimlacht de vrouw.

'Hoi, Margaret.'

De vrouw heeft witgrijs haar dat in leuke krullen om haar gezicht hangt. Haar ogen glijden naar mij.

'Stel jezelf voor,' zegt Isobel streng.

'O,' zeg ik. 'Ik ben Eris.'

De vrouw lijkt daar weinig informatie uit te kunnen halen, maar knikt ook al lijkt het er op dat ze zich afvraagt wat ik bij Isobel doe.

'Ze is een logée,' zegt Isobel dan. 'Van de Academie. Erg getalenteerde heks. Ik heb gehoord dat ze binnen een halfjaar de stof heeft ingehaald waar de anderen al vijf jaar over doen. En ze geeft al les.'

Ik glimlach, en vooral omdat Isobel haar mond gewoon houdt over het feit waarom ik hier ben en niet op school en wat het gevolg was van dat lesgeven.

Margaret glimlacht en knikt.

'Hoe dan ook,' zegt Isobel. 'Ze werkt nu in de winkel, dus ik wil niet dat ze in mijn oude vodden rondloopt. Zoek iets normaals uit wat haar zou passen.'

Ik kijk vragend opzij naar Isobel. Margaret loopt weg. Isobel kijkt terug.

'Wat?' vraagt ze. 'Dat hoef je niet zelf te betalen.'

'Maar- maar dat is juist...' ik ben even stil, 'nou, ik hoef echt niet- u geeft me al zoveel. Ik kan best meebetalen of-'

'Maar dan is al je verdiende loon al weer op,' zegt ze.