Het Element

☽ ⋆ 49 ⋆ ☾

'Dus... wat je zegt is dat... dat ik...'

'Ik denk dat je verloofd bent met een 240-jaar oude ziel.'

We zitten in Evanders kamer. Zijn kamer ziet er precies zo uit als ik verwacht had: zoals zijn eigen huis; netjes, strak en alsof er eigenlijk niemand leeft. Hij heeft zelfs zijn boeken op een stapeltje liggen die van groot naar klein gaat. Hij ijsbeert door de kamer. Ik zit op de stoel bij zijn bureau.

'Dat is... dat voelt... illegaal.'

'Je bent volwassen,' zeg ik. 'Dus... maar het is illegaal: volgens de natuurwetten.'

'Het verklaart veel,' piept hij dan.

'Ja toch?'

'Maar je- hoe- hoe- wat is die kamer nou precies? Hoe- glazenbollen?'

'Ik denk dat... nou, Moeder Overste slaat Sybils visioenen altijd op, weet je wel?'

Hij knikt.

'Ja,' zeg ik. 'Haar grootmoeder begon er waarschijnlijk mee. Ik weet niet precies wie die kamer gemaakt heeft, maar-'

'Maar hoe kan jij er in?'

'Dat is... dat is dus wat ik nog niet helemaal snap,' zeg ik.

Hij fronst. Ik ben blij dat zijn woede weg is, blij dat ik dit geheim met iemand heb kunnen delen die er middenin zit, maar toch voelt het niet alsof we dichter bij een oplossing komen.

'Ik bedoel... de dromen begonnen gewoon opeens,' zeg ik. 'En Sybil... nou, ik heb het haar wel verteld, maar ze leek niet... ze leek niet... haar vader zegt ook niet dat ze het weet, maar ik weet dus niet... of dat waar is.'

'Wacht- haar vader?'

'O, ja hij is een-' ik sla mijn hand voor mijn mond en kreun ellendig.

Evander staart me aan. 'Wat?'

'Laat maar,' mompel ik. 'Jij was het enige persoon dat dat niet mocht weten.'

'Je hebt me al één van de grootste wereldgeheimen verteld!' zegt hij. 'Dit kan er ook nog wel bij!'

Ik aarzel echter diep. Ik open mijn mond. Hij heeft wel een beetje gelijk: hoe kan het feit dat ze een 240-jaar oude ziel minder schokkend zijn dan het feit dat ze geen volbloed is?

'Hij is- haar echte vader was een sterveling en nu is hij een geest. Ze praat met hem.'

Evander knikt langzaam, alsof niks hem meer verbaast. 'Oké...'

'Ja,' zeg ik. 'Maar ik weet gewoon niet of ze het echt niet weet. Ik bedoel- ze wéét het wel, want haar moeder heeft haar natuurlijk- of dat neem ik aan, heeft haar verteld over het visioen van haar grootmoeder, maar het is niet alsof ze Aether ís.'

Evander knikt. Hij haalt zijn handen over zijn gezicht. 'Maar hoe weet je zeker dat zij...?'

'Het moet wel,' zeg ik. 'Ken jij een andere maanheks die op die dag geboren is?'

Hij schudt zijn hoofd. 'Maar... als... oké, stel dat het zo is hè? Als het waar is: dat van die reïncarnatie... dan moeten er toch meer heksen zijn geweest die... vroeger... ik bedoel- heeft ze gewoon honderd jaar gewacht of zou ze ook in andere heksen herboren zijn of...?'

Ik kijk op. Zo heb ik er nog niet over nagedacht.

'Nou, misschien- misschien Sybils grootmoeder. Zij hebben allebei visioenen.'

Evander knikt. 'Ja. Ja, precies. Dat het een soort cyclus is.'

Ik spits mijn oren.