District Survival Online

Chapter 31: Game Plan

Just like a kid, once I got to discover and stick something, I want it, What I mean 'I want it' is gusto kong maging kapareho sila. Nang masimulan kong laruin ang DSO gusto ko nang maging Pro E-Sport Player just like my brothers. So here am I calling my Father exitedly like a five year old kid that has a lot of tsismis to his Father.

Napangiti agad ako nang sinagot iyon ni Papa,"Kamusta ang baby ko?"

"Ayos naman po. May sasabihin sana ako pa"I said exitedly and giggled like a kid

My Father laughed on the other line,"Is my baby have another man now rather than me and your Kuya's?"

Agad akong napangiwi,"Pa, hindi lang dahil nineteen na ako eh may boyfriend na ako"

My Father laughed again,"Oh ano? Go on tell me something na nakakapagpaganyan saiyo"

"Pa, diba naglalaro ako ng DSO"panimula ko at agad na napakagat sa labi

"Yeah, yeah. I know, your Brother told me about it. As a Pro player and Coach before, I'm glad that my children are playing and enjoying katulad ng nagawa ko dati"

"Pa...."

"Mmm?"

"Ayos lang ba kung pangarapin ko ring maging Pro Player?"kinakabahan kong tanong pero agad ding nawala ang kaba ko nang marinig ko ang pagtawa ni Papa na para bang tuwang tuwa siya.

"Of course, walang mali if your dream is to become a pro player. I'll support you"

"Pa.."napabuntong hininga ako..."Nang maging kayo ni Mama tumigil ka sa paglalaro at pagccoach...mukhang hindi papayag yun kasi panglalaki lang raw iyon, I heard mama said that. Kung ako magagalit iyon malamang pero kina Kuya ayos na ayos siya, pinaglandakan niya pa sa mga kaibigan niya"

"Let her get mad...gawin mo ang gusto mo, magaway man kami rito ipagpatuloy mo. I don't want anyone to be hindrance in your dream profession. Hindi kapa pro, proud na ako sayo, number one fan mo ko, Nak. Ipagpatuloy mo lang ang gusto mo dahil alam kong may mararating ka.... Pero ayaw mo na bang maging Engineer?"

"Sa una pa lang pa... Hindi ko na gusto. Ayaw akong ipasok ni Mama sa Medicine kasi sabi niya hindi ko kaya, parang dun pa lang wala na siyang bilib sa akin.... Mabuti na lang talaga anjan ka Pa. Akala nina Kuya Engineering talaga ang gusto ko pero Med"I laughed for my Father not to hear some bitterness on me.

He sighed,"Sorry if I ca---"

"No, no. Pa, hindi mo kailangan magsorry....alam kong kahit anong salungat mo si Mama parin ang masusunod kaya no need to sorry"

"Okay ka pa ba anak?"tanong ni Papa na nakapagpaluha sa akin. Ayos lang na umiyak rito dahil wala pa sina Kuya.

I cleared my throat,"Y-yeah. Oo naman po"

"I know you're not. Always call me 'wag sa mama mo"

Natawa naman ako,"Opo. Tatawag ako kay Mama ngayon para sabihin sakanya ayaw ko naman na baka pagalitan niya ako sa hindi pagsabi sakanya"

"Baby ka pa talaga"agad naman akong napasimangot.

"Pa, hindi ako baby. Nineteen na ako"