Sevgili Bahar Çiçeği (Tamamlandı)

26. Bölüm

Keyifli okumalar🧡 oy ve yorumlarınızı beklerim😊

Ada karakterinin hikayesini merak ederseniz Akşam Yıldızı kitabımın giriş bölümüne göz atabilirsiniz.

@orangeyeye bu bölüm sana gelsin💙oyların için çok teşekkür ederim 😍

U T K U

Sıkıcı bir toplantının ortasındaydım. Bedenen. Aklımsa çok başka yerlerde geziniyordu. Bahar'ı düşünüyordum. Huzurlu ve ferah bir düşünceydi.

Dolunay gibi parlayan gözlerini, altın akan bir nehre benzeyen saçlarını... Onu kızdırdığım zamanlarda alnının tam ortasında belirginleşen damarı. Onu öfkelendirmek istiyordum, sonra da alnında beliren o damarı öpmek. Bu istek öyle kuvvetliydi ki onunla uğraşmadan duramıyordum. Hayatımda ilk kez bir kadını kızdırmak için yeni fikirler arıyordum.

Haftalar sonra nihayet zihnim bir savaş alanı olmanın ötesine geçebilmişti. Özgürdüm. Bütün kabuslar, kuzenimin sevgilisini düşündüğüm için hissettiğim suçluluk duygusu geride kalmıştı. Bahar ve Barış sevgili değildi! Öğrendiğim anda derin bir nefes almıştım. Ruhum ve kalbim komadan yeni çıkmış gibiydi.

Düğün akşamı Asya'yı ikna etmeyi başardıktan sonra Bahar'ın oturduğu tarafa bakmamak için çabalamıştım. Ne kadar mümkün olabildiyse. Barış adının Ceyda olduğunu öğrendiğim kadınla Bahar'ın önünde dansa kalkarken daha fazla dayanamadığımda gözlerim Bahar'ı bulmuştu. Bahar ağlıyordu. O an kalkıp Barış'a sert bir yumruk atmak istemiştim. Bahar'ın kalbine girme şerefine erişmiş bir adamken gözünün önünde başka bir kadını dansa kaldırıyordu. Bahar'ın griye çalan güzel mavi gözleri ağlamak için yaratılmamıştı oysa.

Hep gülmeliydi ki rengarenk bahar çiçekleri açabilsindi.

Ağlayarak masadan kalkıp giderken peşinden gitme dürtüme engel olamamıştım. Onu sarıp sarmalayıp ağlamasına engel olmak istiyordum. Susmayan vicdanıma rağmen. Bahar'a karşı duyduğum bu hislere artık direnecek gücüm kalmamıştı. Ne olacaksa olsun demiştim kendi kendime. Prensiplerimle savaşmaktan yorulmuştum. Sonra da karşımda tuvalet penceresine sıkışmış bir halde Bahar'ı bulunca gülmeden duramamıştım. Her seferinde başını bir çeşit belaya sokmayı başarıyordu. Bu bile bir sorun değildi. Ömrümün sonuna kadar pervasızlığı yüzünden başına açtığı tüm sıkıntılardan onu kurtarabilirdim.

Ömrümün sonuna kadar.

Bahar'a karşı duyduğum bu çekime pek anlam veremiyordum. Yalnızca onunla birlikte olmam gerekiyor gibi hissediyordum. Sanki uzunca bir zamandır birbirimizi bulmamız gerekiyormuş gibi, birlikte olmamız yerçekimi kadar kesin bir evren gerçeğiymiş gibiydi.

Tuvalet penceresinden onu kurtardığımda bir an için dengemi kaybedince ikimizde yere kapaklanmıştık. Bahar üzerime düşmüştü. Güzel dudaklarıyla aramda sadece santimetreler vardı. Barış'ın sevgilisi olduğu gerçeği çok uzaklarda kalmış olsa da yine de o çizgiyi geçip onu öpememiştim. Yalnızca önüne düşün iki tutam saçı kulağının arkasına sıkıştırmıştım. Yine de ellerimin titremesine engel olamamıştım.

Dans pistinde orta yerde kaldığımızdaysa bir mucize olmuştu. Ceyda'ya bir ara mutlaka teşekkür etmem gerekir.

"Barış benim kardeşim, biz birlikte büyüdük." Bahar'ın güzel dudaklarından çıkan üzerimdeki tüm yükleri alan harika bir cümleydi. Ruhumu özgür bırakmıştı. Bu yüzden Umut arayıp tatilden uzunca bir süre dönmeyeceğini söylediğinde ona kızamamıştım. Günlerce Bahar'ın yanında olabileceğim harika bir fırsatım vardı. İş bahanesiyle sürekli onun yanında olabilirdim. Bahar'ı daha yakından tanımak istiyordum ve bu bulunmaz bir fırsattı. Bahar'sa bana karşı tepkiliydi. Haklı olarak. İyi niyetli bütün arkadaşlık tavırlarını elimin tersiyle çöpe atmış ve ona çok kaba davranmıştım. Bu yüzden de aramızdaki sınırları hatırlatmıştı.