Sevgili Bahar Çiçeği (Tamamlandı)

44. Bölüm

Yeni bölümden hepinize selamlar💙 Diğer bölümlere nazaran bir tık daha uzun tutmaya çalıştım ancak tatildeyim ve bilgisayarımın başına oturamadığım için odaklanmak zor oluyor🙈 Oy ve yorumlarınızı bekler, keyifli okumalar dilerimm🧡

BAHAR

Sevgili Orion;

Aramızdaki kıvılcımların nihayetinde devasa yangınlara dönüşmesi başımı döndürüyor. Kalbim gökkuşaklarıyla süslü bir karnaval yeri gibi cıvıl cıvıl. Afrodit'le Apollon arasında yaşananlar mutluluğuma gölge düşürse de ikisinin geleceği için yine de ümitliyim. Demeter ise bizden tamamen bıkmış durumda. Seni seviyorum Orion. Bu var olduğumdan beri yani ezelden beri benimle birlikte. Seni o kadar uzunca bir süredir seviyorum ki tek bir sözünle beni her şeye inandırabilirsin. Yalnızca güneş gözlerinde bana bakman yeterli Orion. Ve her şeye rağmen hayatın tüm zorlukları senin kollarındayken hiç gözümü korkutmuyor. Tek gerçek kollarında olabilmenin sonsuz mutluluğu ve seninle özgürce parlayabilmem.

Artemis.

Hayatımın hiçbir döneminde aklı başında ve tutarlı bir insan olamamıştım. Bir kere bile. Yıllar sonra hayatımın aşkıyla yeniden karşılaşmış olmak ve yaşadığımız serüvenler dizisi de karakterimle bütünleşerek duygularımın ruhumda kasırgalar estirmesine neden oluyordu. Bu kasırgalarında yıkıcı bazı sonuçları vardı elbette. Utku'nun beni aldattığına inandığım birkaç zorlu saat içinde yaşanan kasırgaların beni perişan edeceğini fark etmiştim. Yalnızca beni. Normalde herkese bana yaptıkları kötülüklerin karşılığını misliyle ödeten ben söz konusu Utku olduğunda kendimi harap etmekten başka hiçbir şey yapamamıştım.

Yine de sonuçta ben bir tanrıçaydım.

Aşkımı sessiz sakin bir tonda yaşamam pek mümkün olmuyordu. Ne yapacağımı kestirmek de zordu. Zira sadece birkaç dakika önce elime ne geçtiyse kafasına fırlattığım sevgilimi şimdi yakasına yapışmış bir halde delicesine bir tutkuyla öpüyordum. Kendimle birlikte Utku'yu da şoka uğratmış olmalıydım.

Seni kaybetmekten çok korkuyorum.

Utku'nun durumu açıklamak için kurduğu onca cümle içerisinden zihnim bu cümleyi seçmiş, kendi içinde kurduğu mahkemede Utku'yu çoktan aklamıştı. Beni kaybetmekten korkan ve bunu aşık olduğum bal sarısı gözlerindeki kendinden emin ifadeyle destekleyen sevgilimin beni ikna etmek için pek fazla bir şey yapmasına gerek kalmamıştı. Utku'ya varmak istiyordum. Onun aşkına bulanmak ve bunun için elimdeki tek seçenek Utku'yu öpmekti.

Yine de aramızdaki kıvılcımların gücünü hesaba katamamıştım. İçimdeki aşık ve tutkulu kadın dudaklarımızın buluşmasıyla kontrolü tamamen eline almış, Utku'yla ikimizi yakacak bir hale bürünmüştü. Acele bir refleksle Utku'yu ceketinden ve kravatından kurtardığımda onun temkinli bakışlarıyla karşılaşmıştım.

"Bahar," demişti içimi titreten tutkuya bulanmış sesiyle. "Hemen şimdi durmazsak... Ben..." Yaşadığımız hızlı duygu geçişleri onu da şaşırmıştı. Onu arzuladığımı belli etmeme rağmen o yine beni düşünüyordu. Acele davranıp sonra pişmanlık duymamdan korkuyor olmalıydı. Söz konusu Orion'du. Ne yaşarsak yaşayalım günün sonunda Artemis olarak onunla yaşayacaklarımızdan asla pişman olmazdım.

Utku Orion olduğunu henüz bilmiyordu.

Korumaya çalıştığı aklı başında halleriyse onu daha çok arzulamama neden olmaktan başka bir işe yaramıyordu.

"Seni istiyorum," derken söylediğimin sesime yansıdığına emindim. Hiç düşünmeden iki elimi Utku'nun göğsüne yerleştirerek onu salonun hemen yanı başındaki diğer kapıya yani yatak odama doğru yönlendirirken dudaklarımızın yakıcı temasını kesmemiştim. Birkaç saniye içinde depresyon hırkam ve Utku'nun gömleği de yerle buluşurken artık dünya üzerinde değildik. Birbirimize dair yeni keşifler yaptığımız bambaşka bir gezegendeydik. Aramızdaki sınırlar tamamen kalkarken aşkın yepyeni tonları etrafımızı sarıyordu.