Sevgili Bahar Çiçeği (Tamamlandı)

28. Bölüm

Yeni bölümden hepinize selamlarr💙 oy ve yorumlarınızı bekler keyifli okumalar dilerim 😊

BAHAR

Sevgili Orion;

Nihayet sana olan aşkımı Demeter ve Afrodit'e haykırma şansı bulmuştum. Bunun beni çok rahatlattığını itiraf etmem gerekir. Sana olan aşkımı ilk kez sesli dile getirdim Orion. Yeni esen poyrazların üzerimize etkisi olacak gibi hissediyorum. Yine de umutluyum inan ki. Geceleri oturup gökyüzünde parlamanı izlemeye devam ediyorum. Sence beraber parlar mıyız Orion?

Artemis.

Bazen bazı sırların üzerinizde daha fazla bir yüke dönüşmesini istemezsiniz. Yıllardır büyük bir sabırla içinizde taşıdığınız aşkınız açığa çıkmak için fırsat kollar. Haykırmak istersiniz, aşkın sahibine olmasa bile en sevdiğiniz dostlarınızla duygularınızı paylaşmak istersiniz. Tam da kızlar gecesi düzenlemeye karar verdiğimiz bir cuma akşamından daha ideal bir zaman yoktu. Birce ile Ceyda'ya Utku'dan bahsetmeye karar vermiştim. Geçmişten ve şimdi kontrolüm dışında yaşanan pek çok şeyden. Derin bir nefes aldıktan sonra bir çırpıda geçmişte olanları anlatmıştım.

"Ben anlamıştım bir tuhaflık olduğunu," diyen Ceyda'ya hayretle baktım. Düğün akşamı ikinizde bir tuhaftınız. Bence Utku'da senden hoşlanıyor."

"Boş umutlar peşinde koşamayacak kadar yorgunum bu konuda. Bana karşı herhangi bir ilgisi var mı bilmiyorum. Hep çok tuhaf zamanlarda karşılaştık. Beni hiç doğru düzgün tanıma şansı olmadı Utku'nun."

"Belki bu birlikte çalışma işi ikiniz içinde iyi olur." Birce'nin bakış açısı her zamanki gibi oldukça mantıklıydı. "Söz konusu iş olduğunca çok güzel işler çıkarıyorsun Bahar. Bence bu şansı güzel değerlendirmelisin. Ayrıca bize daha önce nasıl anlatmazsın Utku'ya olan aşkını?"

"Onu yeniden görene kadar bende bilmiyordum," dedim oflayarak. "Unuttum sanıyordum, kendimi kandırıyormuşum boş yere."

"Utku'nun hayatında hiç kimse olmadığından emin miyiz?" Ceyda oldukça mantıklı bir soru sormuştu. "Evet, Ayvalık'ta magazin haberiyle ilgili konuştuğumuzda sormuştum. Bir süredir hayatımda kimse yok demişti. Yeni bir gelişme olmadıysa eğer..."

"Şu geçenlerde yemeğe gittiğinde gelen kız neydi adı?" diye sordu Ceyda.

"Ada. Aralarında hiç öyle bir elektrik hissetmedim," dedim. Gerçekten de Ada daha çok Barış'la sohbet etmişti ancak bunu Ceyda'ya söylemek istemiyordum. Çünkü kendisi Barış'la fazlasıyla ilgiliydi ve henüz gerçekleşmemiş ihtimallerden bahsederek onu üzmek istemiyordum.

"Bu Gürsoy erkeklerini kendimize aşık etmek o kadar da zor olmasa gerek." Ceyda ile ortak bir amaçta birleşecek gibi görünsek de ben herhangi bir çabaya girme düşüncesinde değildim.

Utku ile ağacın tepesine tüneyerek verdiğimiz kararla başlayan arkadaşlığımız günlerdir oldukça sakin ve huzurlu bir tonda ilerlemekteydi. Utku sabahları işe geldiğinde odasına geçerken masama uğrayıp "Günaydın," diyordu. Güneş gözlerine bakarak güne başlamak benim için oldukça aydın bir başlangıç oluyordu. Bunu henüz o bilmiyordu ama olsun. Birlikte çalışmamız gereken zamanlarda yanımda iki adet demli çay olduğundan emin oluyordum. Birlikte oturup keyif içerisinde çalışabiliyor ve beyin fırtınası yapabiliyorduk. Utku bazen benimle ilgili sorular soruyordu ama bunların içerisinde yanlış anlaşılmaya veya farklı duygulara ihtimal verebileceğim bir şey yoktu. Aramızda görünmeyen bir sınır vardı ve ikimizde bu çizgiyi ihlal etmiyorduk.